Forgotten - Ben Sollee

In a school yard nation, in a playground tower

A young jury sends a «villain» down the slide

He is a child in exile, weeping in the wood chips

A castaway turned leader of a growing tribe

A secret hand shake, a new declaration

Scraps from art class fold in to a flag

A conflict out of context, a coffee-stained playbook

The sense of yearning and a lesson in desire

There’s a fence in the desert somewhere

There’s lines in the sea that are not to be crosse

There’s a women living as a man

There’s medicine in the weed

There’s water on the moon

There’s a private rocket ship heading there soon

There’s a symphony in the streets

There’s a gallon-bucket band in Carnegie Hall

An iridescent phone call plays slowly in my mind

A clerk at a window caught you in a lie

Yeah, I remember the crackling feeling in my heart

Security cameras shook me apart

I had a lot to learn about where I was from

I had a lot to learn about forgiveness

I had a lot on my mind

At least half of what I’ve done

Maybe more of who I am

Will be forgotten

Won’t be remembered

Like all the stories never told

The digital lives scattered in code

All of the footsteps that will never be traced

The forgotten ways of an ancient race

In een schoolpleinland, in een speeltoren

Een jonge jury stuurt een «schurk» van de glijbaan

Hij is een kind in ballingschap, huilend in de houtsnippers

Een schipbreukeling werd leider van een groeiende stam

Een geheime handdruk, een nieuwe aangifte

Restjes van de kunstles vouwen in tot een vlag

Een conflict buiten de context, een met koffie besmeurd playbook

Het gevoel van verlangen en een les in verlangen

Er is ergens een hek in de woestijn

Er zijn lijnen in de zee die niet mogen worden overgestoken

Er is een vrouw die als een man leeft

Er zit medicijnen in de wiet

Er is water op de maan

Er gaat binnenkort een privéraketschip naar toe

Er is een symfonie in de straten

Er is een gallon-bucketband in Carnegie Hall

Een iriserend telefoongesprek speelt langzaam in mijn hoofd

Een klerk bij een raam betrapte je op een leugen

Ja, ik herinner me het knetterende gevoel in mijn hart

Beveiligingscamera's hebben me wakker geschud

Ik moest veel leren over waar ik vandaan kwam

Ik moest nog veel leren over vergeving

Ik had veel aan mijn hoofd

Ten minste de helft van wat ik heb gedaan

Misschien meer van wie ik ben

Zal worden vergeten

Zal niet worden onthouden

Zoals alle verhalen die nooit zijn verteld

De digitale levens verspreid in code

Alle voetstappen die nooit zullen worden getraceerd

De vergeten wegen van een oud ras