Paralelas - Belchior

Dentro do carro, sobre o trevo a cem por hora, com meu amor

Só tens agora os carinhos do motor

E no escritório em que eu trabalho e fico rico

Quanto mais eu multiplico diminui o meu amor

Em cada luz de mercúrio vejo a luz do seu olhar

Passas praças, viadutos, nem te lembras de voltar

De voltar, de voltar

No corcovado quem abre os braços sou eu

Copacabana esta semana o mar sou eu

Como é perversa a juventude do meu coração

Que só entende o que é cruel e o que é paixão

E as paralelas dos pneus n'água das ruas

São duas estradas nuas em que foges do que é teu

No apartamento, oitavo andar, quebro a vidraça e grito

Grito quando o carro passa: teu infinito sou eu

In de auto, over de klaver honderd per uur, met mijn liefste

Je hebt nu alleen nog de motorstrelen

En op het kantoor waar ik werk en rijk word

Hoe meer ik vermenigvuldig, hoe minder mijn liefde

In elk kwiklicht zie ik het licht van je ogen

Je passeert pleinen, viaducten, je herinnert je niet eens terug te keren

Terug terug

In de corcovado ben ik degene die zijn armen opent

Copacabana deze week ben ik de zee

Hoe pervers is de jeugd van mijn hart

Die alleen begrijpt wat wreed is en wat passie is

En de parallellen van de banden in het water van de straten

Er zijn twee naakte wegen waar je wegrent van wat van jou is

In het appartement, achtste verdieping, breek ik het raam en schreeuw

Ik schreeuw als de auto passeert: jouw oneindigheid ben ik