Como se fosse pecado - Belchior

É claro que eu quero o clarão da lua

É claro que eu quero o blanco no preto

Preciso, precisamos, da verdade, nua e crua

E não vou remendar vosso soneto

(Batuco um canto concreto

Pra balançar o coreto.)

Por enquanto, o nosso canto é entre quatro paredes

Como se fosse pecado, como se fosse mortal

Segredo humano, pro fundo das redes

Tecendo a hora em que a aurora for geral

Por enquanto, estou cricificando e varado

Pela lança, que não cansa de ferir…

Mas, neste bar do Oeste-Nodeste-Sul, falo cifrado:

— Hello, bandidos!

Bang!

É hora de fugir

Mas, quando o canto for tão natural como o ato de amar

Como andar, respirar, dar a vez à voz dos sentidos

Virgem Maria-dama do meu cabaré, quero gozar

Toda noite sobre tus pechos dormidos

Romã, romã quem dançar, quem deixar a mocidade

Louca

Mas daquela loucura que aventura a estrada

E a estrela da manhã e aquela felicidade, arma quente

Quem haverá que aguente

Tanta mudez sem perder a saúde?

(A palavra era um dom

Era bom, era conosco, era uma vez…)

Felicidade, arma quente

Com coisa quente é que eu brinco

Take it easy, my brother Charles, Anjo 45!

Tá qualquer coisa, meu irmão

Mas use o berro e o coração

Que a vida vem no fim mês

Natuurlijk wil ik het maanlicht

Natuurlijk wil ik het wit in het zwart

Ik heb nodig, we hebben de waarheid nodig, onverbloemd

En ik zal je sonnet niet oplappen

(Batuco een betonnen hoek)

Om de muziektent te laten zwaaien.)

Voorlopig zit onze hoek tussen vier muren

Alsof het een zonde is, alsof het sterfelijk is

Menselijk geheim, tot op de bodem van de netten

Weven de tijd wanneer de dageraad algemeen is

Voor nu bekritiseer ik en vared

Bij de speer, die nooit moe wordt van verwonding...

Maar in deze bar in het West-Noordoost-Zuid spreek ik gecodeerd:

— Hallo, bandieten!

Knal!

Het is tijd om weg te rennen

Maar als het zingen net zo natuurlijk is als het liefhebben?

Hoe te lopen, ademen, stem geven aan de zintuigen

Maagd Maria-dame van mijn cabaret, ik wil genieten

Elke nacht op je slapende borsten

Granaatappel, granaatappel die danst, die de jeugd verlaat

Gek

Maar van die waanzin die de weg bewandelt

En de morgenster en dat geluk, hete wapen

Wie zal het moeten doorstaan?

Zoveel domheid zonder je gezondheid te verliezen?

(Het woord was een geschenk)

Het was goed, het was met ons, er was eens...)

Geluk heet pistool

Ik speel met hete dingen

Rustig aan, mijn broer Charles, Anjo 45!

Alles, mijn broer

Maar gebruik de schreeuw en het hart

Dat leven komt aan het einde van de maand