Caso comum de trânsito - Belchior

Faz tempo que ninguém canta uma canção falando fácil… claro-fácil, claramente.

.

das coisas que acontecem todo dia, em nosso tempo e lugar.

Você fica

perdendo o sono, pretendendo ser o dono das palavras, ser a voz do que é novo;

e a vida, sempre nova, acontecendo de surpresa, caindo como pedra o povo

À tarde, quando eu volto do trabalho, mestre Joaquim pergunta assim pra mim:

— Como vão as coisas?

Como vão as coisas?

Como vão as coisas, menino?

E eu respondo assim:

— Minha namorada voltou para o norte, ficou quase louca e arranjou um emprego

muito bom.

Meu melhor amigo foi atropelado, voltando para casa…

Caso comum de trânsito, caso comum de trânsito, caso comum de trânsito

Pela geografia, aprendi que há, no mundo, um lugar, onde um jovem como eu pode

amar e ser feliz.

Procurei passagem: avião, navio… Não havia linha praquele

país

— E aquele poeta, moreno e latino, que, em versos de sangue, a vida e o amor

escreveu… Onde é que ele anda?

— Ninguém sabe dele…

— Fez uma viagem?

— Não, desapareceu

Deita ao meu lado.

Dá-me o teu beijo.

Toda a noite o meu corpo será teu.

Eles vêm buscar-me na manhã aberta: a prova mais certa que não amanheceu.

Não amanheceu, menina.

Não amanheceu, ainda

Het is lang geleden dat iemand een lied heeft gezongen door gemakkelijk te praten... duidelijk-gemakkelijk, duidelijk.

.

van de dingen die elke dag gebeuren, in onze tijd en plaats.

Je blijft

de slaap verliezen, zich voordoen als de eigenaar van de woorden, de stem zijn van wat nieuw is;

en het leven, altijd nieuw, gebeurt bij verrassing, de mensen vallen als een steen

's Middags, als ik terugkom van mijn werk, vraagt ​​meester Joaquim me dit:

- Hoe gaat het?

Hoe gaat het?

Hoe gaat het, jongen?

En ik antwoord als volgt:

— Mijn vriendin keerde terug naar het noorden, werd bijna gek en kreeg een baan

zeer goed.

Mijn beste vriend werd op weg naar huis aangereden door een auto...

Gemeenschappelijk verkeersgeval, gemeenschappelijk verkeersgeval, gemeenschappelijk verkeersgeval

Door aardrijkskunde leerde ik dat er in de wereld een plek is waar een jonge man als ik kan

om lief te hebben en gelukkig te zijn.

Ik zocht een kaartje: vliegtuig, schip… Daar stond geen rij voor

land

— En die dichter, donker en Latijns, die in verzen van bloed, leven en liefde

schreef... Waar gaat hij heen?

— Niemand kent hem...

— Heb je een reis gemaakt?

— Nee, het is verdwenen

Ga naast me liggen.

Geef me je kus.

De hele nacht zal mijn lichaam van jou zijn.

Ze komen me ophalen op de open ochtend: het zekerste bewijs dat het nog niet is aangebroken.

Het is geen dageraad, meisje.

Het is nog niet aangebroken