Pergunte ao tio José - Barão Vermelho

Quando parece não haver um jeito novo ou diferente

Um jeito novo ou diferente de não ser igual aos chatos

Que você conhece

Quando aparece na TV um político metido num óculos de míope

Falando sobre a fome e a miséria, discorrendo e descrevendo

Sem dar um solução

Quando você chora de angústia e de dor

Pelo corre solto e sem vergonha

Pelo jogo preparado, pelo xadrez padronizado

Ou quando o seu sonho se desfaz em desesperança

Feito o presidiário morto sem saber

Morto sem saber na multidão de uma cela superlotada

Porque você não escreve

Pra coluna do Tio José

Ele responde tudo

Qualquer pergunta que você quiser

Quando os padres-nossos rezados na igreja

Não lhe atende o pão pedido, não lhe atende o pão pedido

Para aqueles oito filhos escravados na favela

Quando no palácio o banquete de mil talheres

Abundância não comida

É comida pelo caminhão do lixo dentro do negro

Pacote plástico de madrugada

Ou quando você vence o urubu do vestibular

E rala de boteco em boteco, de boteco em boteco

Pedindo ao português, ao espanhol um lugar de cozinheiro

Porque você não escreve

Pra coluna do Tio José

Ele responde tudo

Qualquer pergunta que você quiser

Wanneer er geen nieuwe of andere manier lijkt te zijn

Een nieuwe of andere manier om niet zoals de saaie te zijn

dat weet je

Wanneer een politicus met een bijziende bril op tv verschijnt

Praten over honger en armoede, bespreken en beschrijven

Zonder een oplossing te geven

Wanneer je huilt van angst en pijn

Door de pistes vrij en zonder schaamte

Door het voorbereide spel, door het gestandaardiseerde schaken

Of wanneer je droom in hopeloosheid verandert

Maakte de dode gevangene zonder het te weten

Onbewust vermoord in de menigte van een overvolle cel

waarom schrijf je niet

Voor de column van oom José

hij beantwoordt alles

Elke vraag die je wilt:

Toen de onze-priesters in de kerk baden

Geeft je niet het brood waar je om vraagt, geeft je niet het brood waar je om vraagt

Voor die acht kinderen die tot slaaf zijn gemaakt in de favela

Wanneer in het paleis het banket van duizend bestek

Overvloed geen eten

Het wordt opgegeten door de vuilniswagen in de zwarte

Plastic pakket in de vroege ochtend

Of wanneer je het bureau van de vestibulaire verslaat

Het is rala van boteco tot boteco, van boteco tot boteco

De Portugezen, de Spanjaarden vragen om een ​​kookplek

waarom schrijf je niet

Voor de column van oom José

hij beantwoordt alles

Elke vraag die je wilt: