Interno città - Banco Del Mutuo Soccorso

senza respiro

come se non fosse niente,

sopra il traffico e le luci

che galleggiano lungo la strada

senza respiro.

E sentire poi quest’aria molle

che mi sa di polvere da sparo

senza respiro ma viene giù.

Anche la storia che èscritta sui muri

si scioglie e si mischia la storia sui muri.

Come l’acqua fugge via la città

alle nove di sera

ma il mare non la vuole

come l’acqua fugge via la città

cosìanche stasera il mare non la vuole.

Sempre piùlento

questo cielo d’acqua

senza respiro sull’umore della gente

come un topo ti rifugi in casa

e pensi che non c’entri niente

ma ci sei dentro sempre di più,

èun vizio sperare.

Come l’acqua fugge via la città

fugge anche stasera

ma il mare non lo vuole

Come l’acqua fugge via la città

cosìanche stasera

e il mare non la vuole.

Pentirai non conceder niente,

niente e nessuno mai…

ademloos

alsof het niets is,

boven het verkeer en de lichten

door de straat drijven

ademloos.

En voel dan deze zachte lucht

dat smaakt naar buskruit

ademloos maar komt naar beneden.

Zelfs het verhaal dat op de muren staat geschreven

geschiedenis smelt en vermengt zich op de muren.

Terwijl het water de stad wegstroomt

om negen uur 's avonds

maar de zee wil het niet

terwijl het water wegloopt van de stad

dus zelfs vanavond wil de zee het niet.

Langzamer en langzamer

deze lucht van water

ademloos op de stemming van mensen

als een muis zoek je je toevlucht in huis

en jij denkt dat het er niets mee te maken heeft

maar je zit er steeds meer in,

het is een ondeugd om te hopen.

Terwijl het water de stad wegstroomt

vlucht ook vanavond

maar de zee wil het niet

Terwijl het water de stad wegstroomt

dus vanavond weer

en de zee wil het niet.

Je zult er spijt van krijgen dat je niets hebt verleend,

niets en niemand ooit...