The Vanishing - Bajka

They shuddered to think that the chase might fail,

And the Beaver, excited at last,

Went bounding along on the tip of its tail,

For the daylight was nearly past.

There is Thingumbob shouting!

the Bellman said,

He is shouting like mad, only hark!

He is waving his hands, he is wagging his head,

He has certainly found a Snark!

They hunted until darkness came,

And found not a feather or mark,

By which they could tell that stood their way

The Baker had met with the Snark.

In the midst of the word he was trying to say,

He has softly vanished away

They gazed in delight, while the Butcher exclaimed

He was always a desperate wag!

They beheld him, their Baker, their hero unnamed

On the top of a neighboring crag.

Erect and sublime, for one moment of time.

In the next, that wild figure they saw

As if stung by a spasm, plunged into a chasm,

While they waited and listened in awe.

It’s a Snark!

was the sound that first came to their ears,

And seemed almost too good to be true.

Then followed a torrent of laughter and cheers:

Then the ominous words It’s a Boo

Then, silence fancied they heard in the air

A weary and wandering sigh

Then sounded like jum!

but the others declare

It was only a breeze that went by.

In the midst of the word he was trying to say,

In the midst of his laughter and glee,

He softly and suddenly vanished away

For the Snark was a Boojum, you see.

Softly & suddenly vanished away

The snark was a Boojum you see.

Ze huiverden bij de gedachte dat de achtervolging zou mislukken,

En de Bever, eindelijk opgewonden,

Ging voortvarend op het puntje van zijn staart,

Want het daglicht was bijna voorbij.

Er schreeuwt Thingumbob!

zei de belman,

Hij schreeuwt als een gek, alleen hoor!

Hij zwaait met zijn handen, hij kwispelt met zijn hoofd,

Hij heeft zeker een Snark gevonden!

Ze jaagden tot het donker werd,

En vond geen veer of teken,

Waaraan ze konden zien dat dat hun stand hield

De Baker had de Snark ontmoet.

Midden in het woord dat hij probeerde te zeggen,

Hij is zachtjes verdwenen

Ze staarden verrukt, terwijl de Slager uitriep:

Hij was altijd een wanhopige kwispelstaart!

Ze zagen hem, hun Baker, hun held naamloos

Op de top van een aangrenzende rots.

Rechtop en subliem, voor één moment.

In de volgende, die wilde figuur die ze zagen

Als door een kramp gestoken, in een afgrond gedompeld,

Terwijl ze met ontzag wachtten en luisterden.

Het is een Snark!

was het geluid dat voor het eerst in hun oren kwam,

En het leek bijna te mooi om waar te zijn.

Toen volgde een stroom van gelach en gejuich:

Dan de onheilspellende woorden It's a Boo

Toen dacht de stilte dat ze in de lucht hoorden

Een vermoeide en dwalende zucht

Toen klonk het als jum!

maar de anderen verklaren

Het was slechts een briesje dat voorbij ging.

Midden in het woord dat hij probeerde te zeggen,

Te midden van zijn gelach en vrolijkheid,

Hij verdween zacht en plotseling weg

Want de Snark was een Boojum, zie je.

Zacht & plotseling verdwenen

De snark was een Boojum zie je.