The Banker's Fate - Bajka

The Bandersnatch fled as the others appeared

Led on by that fear-stricken yell

The Bellman remarked It is just as I feared!

And solemnly tolled on his bell.

Leave him here to his fate—it is getting so late!

The Bellman exclaimed in a fright.

We have lost half the day.

Any further delay,

And we won’t catch a Snark before night!

He was black in the face, and they scarcely could trace

The least likeness to what he had been.

While so great was his fright that his waistcoat turned white—

A very strange thing to be seen!

To the horror of all who were present that day.

He uprose in full evening dress.

And with senseless grimaces endeavoured to say

What his tongue could no longer express.

Down he sank in a chair—ran his hands through his hair—

And chanted in mimsiest tones

Words whose utter inanity proved his insanity,

While he rattled his bones.

He offered a large discount—he offered a cheque

Drawn to bearer for seven-pounds-ten

But the Bandersnatch merely extended its neck

And grabbed at the Banker again.

Without rest or pause—while those frumious jaws

Went savagely snapping around—

He skipped and he hopped, and he floundered and flopped,

Till fainting he fell to the ground.

De Bandersnatch vluchtte toen de anderen verschenen

Geleid door die door angst geslagen schreeuw

De Bellman merkte op Het is precies zoals ik vreesde!

En luidde plechtig op zijn bel.

Laat hem hier aan zijn lot over - het wordt zo laat!

riep de Bellman geschrokken uit.

We zijn de halve dag kwijt.

Elke verdere vertraging,

En we vangen geen Snark voor de nacht!

Hij was zwart in het gezicht, en ze konden nauwelijks traceren

De minste gelijkenis met wat hij was geweest.

Hoewel zijn schrik zo groot was dat zijn vest wit werd...

Heel vreemd om te zien!

Tot afgrijzen van allen die die dag aanwezig waren.

Hij stond op in avondjurk.

En probeerde met zinloze grimassen te zeggen:

Wat zijn tong niet meer kon uitdrukken.

Hij zakte neer in een stoel - ging met zijn handen door zijn haar -

En zong in de meest mimsachtige tonen

Woorden waarvan de totale waanzin zijn waanzin bewees,

Terwijl hij met zijn botten rammelde.

Hij bood een grote korting aan - hij bood een cheque aan

Getrokken tot drager voor zeven-pond-tien

Maar de Bandersnatch strekte alleen zijn nek uit

En greep weer naar de bankier.

Zonder rust of pauze - terwijl die gekke kaken

Ging woest in het rond -

Hij sprong en hij hinkelde, en hij ploeterde en flopte,

Tot hij flauwviel, viel hij op de grond.