Mentale Krisen (A Cappella) - AZAD, Chabs

Ich bin sehr verwirrt und dürste nach Klarem

Es ist ätzend, ich fühle nur Hartes

Ey, nix zu essen, ich spüre es im Magen

Muss mich hetzen über Hürden des Tages

Mich immer stressen, wofür das alles?

Brauch Bares, kein Flash und Loby hält mich auf Low Key

Und drückt mich zu Boden.

Was’n Fuck aber Hip Hop hält mich oben

Ey mann, mein Kopf fickt mich immer schlimmer, wenn ich aufwach' und bis ich

Einschlaf'

Auch wenn ich nachts wach sitz', nass geschwitzt und Fakt in mein Reim trag

Weil 'ne Welt über mir einbrach.

Depp, wenn ich sage wie’s ist und ich

Schwör' darauf

Das Leben ist bitchig und robbt mich klarsichtlich richtig und es hört net

Auf

Ich leb' in diesen gefuckten lauen Tagen hinter 'nem Zaun mit Graben

Und fick das System in dem extrem Probleme und Schmerzen anschwellen

Geh meine eigenen Wege und leb' so genanntes freies Leben in Handschellen

Meine Gefühle peitschen üble Zeichen, zeigen nach unten lang Richtung Abhang

In die Tiefe in 'nen ziemlich dunklen Grunde, Mann

Bin beschissen am krebsen, weil’s ein finsterer Weg ist

Meine Sicht beschlägt sich, ohne Licht, denn es regnet

Es disst und es quält mich vom bepissten Erlebnis, such' Richtung

Vergeblich

An 'nem Punkt der dreht sich, steck im Sumpf und es geht nicht

Mentale Krisen bringen uns zum entgleisen, zwingen uns laut zu schreien

Das Klingen von traurigen Geigen wiederspiegelt unser Leiden

Aus deepen Zeiten, über die wir Lieder schreiben

Die tiefer schreiten, unsere Heat verspeien

Den Krieg fighten, verwirrt treiben, bis die Krisen schweigen

Ich steck zwischen Frust und lauter Fragen, schreckliche Luft um aufzuatmen

Wann ist endlich Schluss?

Kann es kaum erwarten

Wann verlässt mich die Furcht vor grauen Tagen, um genauer zu sagen

Es zerfetzt mich, aber ich muss halt die Trauer ertragen

Die auf Dauer nur schaden, deine Power entladen, sich düstere Schauer

Ergaben

Die mich laufend begraben, mir wird die Schlucht bewusst neben Haufen

Klagen

Seh' meinen Eltern an ihren Augen an, wie sie dem Schicksal grausam erlagen

Sich raufen und schlagen, durch Probleme, die sie andauernd nur plagen

Sich Schmerzen zufügen, die Scherben genügen und im Enddefekt bedauern sie

Ihre Taten

Also lindern wir das Leiden und treten aus den Finsteren Zeiten

Beten, dass wir das Schlimmste überwinden, um den nächsten Schritt zu

Beschreiten

Den Shit zu vertreiben, versuch meine Geschwister in eine Richtung zu

Leiten

In der Licht scheint von allen Seiten, aus meiner Sicht is' es Pflicht mich

Durchzufighten

Und seit dem Tag, den ich verfluchend oft im Bett weinend lag

Zu hart, ruht seit lange in einem Grab

Ich mach mir Mut neben Schlangen, die ich nicht mag

Wut, die ich gefangen in mir trag, weil er vermutlich gewaltsam erlag

Ich mein Fäuste balle zum Schlag und auf die Leute kacke die ich nicht mag

Mentale Krisen bringen uns zum entgleisen, zwingen uns laut zu schreien

Das Klingen von traurigen Geigen wiederspiegelt unser Leiden

Aus deepen Zeiten, über die wir Lieder schreiben

Die tiefer schreiten, unsere Heat verspeien

Den Krieg fighten, verwirrt treiben, bis die Krisen schweigen

Mein Herz sprudelt aus Cuts, blutet auf’s Blatt, ich bin brutally fucked

Versuch mich zu fangen, bin schon zu tief versackt

Meine Wut nimmt nicht ab, denn der Frust gibt ihr den Schub und die Kraft

Bin unruhig bis nachts, wenn der Sooby nichts hat und die Glut nicht

Entfacht

Bin ich nicht betäubt und spüre alle Schmerzen würde grad' zerbersten

Fürchte, dass es mehr sind als ich tragen kann es überfährt mich

Wohnung mit Kakis, mein Magen hohl und es plagt mich

Mein Vater auf Drogen und ich frag mich: «Verdammt!

Wieso immer grad ich?»

Das Leben ist 'ne Nutte und dann bist du tot

Deswegen sind, wenn ich sterbe, beide Mittelfinger oben und meine Augen rot

Die Krisen ficken meinen Kopf, ich fühl' mich zum Kotzen

Meine Ex ist ne Fotze und nur einer von vielen Gründen, warum ich Türen

Einbox'

In mir ist Krieg, es zwingt mich in die Knie, manchmal denk' ich

Ich scheiss auf alles, geh' zu der höchsten Brücke und spring' in die Tiefe

Das klingt ziemlich mies und geht zu weit, es tut mir leid

Beschwer' dich bei der Realität, denn das sind Ryhmes die das Leben

Schreibt

Mentale Krisen bringen uns zum entgleisen, zwingen uns laut zu schreien

Das Klingen von traurigen Geigen wiederspiegelt unser Leiden

Aus deepen Zeiten über die wir Lieder schreiben

Die tiefer streiten unsere Heat verspeien

Den Krieg fighten verwirrt treiben bis die Krisen schweigen

«Wir sind verloren in einer Welt, die uns mit Sorgen überfällt»

«Wir sind verloren in einer Welt, die uns mit Sorgen überfällt»

«Wir sind verloren in einer Welt, die uns mit Sorgen überfällt»

«Wir sind verloren in einer Welt, die uns mit Sorgen überfällt»

Ik ben erg in de war en dorst naar duidelijkheid

Het is klote, ik voel me alleen hard

Hé, niets te eten, ik voel het in mijn maag

Over de hindernissen van de dag moeten haasten

Ik maak me altijd druk, waar is dit allemaal voor?

Geld nodig, geen flits en lobby houdt me rustig

En duwt me tegen de grond.

Wat een fuck, maar hiphop houdt me wakker

Kerel, mijn hoofd neukt me steeds erger als ik wakker word en totdat ik

in slaap vallen

Zelfs als ik 's nachts wakker lig, bezweet en feiten in mijn rijm draag

Omdat er een wereld op me instortte.

Stom, als ik zeg hoe het is en ik

zweer erbij

Het leven is bitchy en het kruipt duidelijk naar me toe en het stopt niet

Aan

Ik woon achter een hek met een sloot deze verdomde zwoele dagen

En fuck het systeem waarin extreme problemen en pijnen opzwellen

Ga mijn eigen weg en leef zogenaamd vrij leven in handboeien

Mijn gevoelens roepen slechte borden op die lang naar de helling wijzen

In de diepten van een behoorlijk donkere grond, man

Ik zuig aan krabben omdat het een donker pad is

Mijn zicht beslaat zonder licht omdat het regent

Het diss en het kwelt me ​​van de pissige ervaring, zoek naar richting

Ijdel

Op een gegeven moment zit je vast in een moeras en werkt het niet

Geestelijke crises ontsporen ons, dwingen ons om hardop te schreeuwen

Het geluid van droevige violen weerspiegelt ons lijden

Uit diepe tijden schrijven we liedjes over

Stap dieper, spuw onze hitte uit

Vecht tegen de oorlog, rijd verward totdat de crises stil zijn

Ik zit vast tussen frustratie en veel vragen, vreselijke lucht om in te ademen

Wanneer is het eindelijk voorbij?

Kan bijna niet wachten

Wanneer verlaat de angst voor grijze dagen me, om precies te zijn

Het scheurt me uit elkaar, maar ik moet gewoon het verdriet verdragen

De enige schade op de lange termijn, ontlaad je kracht, sombere rillingen

resultaten

Die me blijven begraven, ik word me bewust van de kloof naast hopen

klagen

Kijk naar de ogen van mijn ouders hoe wreed ze bezweken aan het lot

Vechten en vechten om problemen die hen de hele tijd teisteren

Pijn toebrengen, de scherven zijn genoeg en hebben er uiteindelijk spijt van

je acties

Dus laten we het lijden verzachten en uit de donkere middeleeuwen stappen

Bid dat we het ergste zullen overwinnen om de volgende stap te zetten

betreden

Hou je bek, probeer mijn broers en zussen in een richting te wijzen

Leiding

In het licht schijnt van alle kanten, vanuit mijn oogpunt is het mijn plicht

doorvechten

En sinds de dag dat ik zo verdomd vaak in bed lag te huilen

Te hard, ligt al lang in een graf

Ik moedig mezelf aan naast slangen die ik niet leuk vind

Woede die ik in me draag omdat hij waarschijnlijk op gewelddadige wijze stierf

Ik bal mijn vuisten om te stompen en te poepen op de mensen die ik niet mag

Geestelijke crises ontsporen ons, dwingen ons om hardop te schreeuwen

Het geluid van droevige violen weerspiegelt ons lijden

Uit diepe tijden schrijven we liedjes over

Stap dieper, spuw onze hitte uit

Vecht tegen de oorlog, rijd verward totdat de crises stil zijn

Mijn hart gutst uit snijwonden, bloedt op het papier, ik ben brutaal geneukt

Probeer me te vangen, ik ben al te diep gezonken

Mijn woede neemt niet af omdat de frustratie het de boost en de kracht geeft

Ik ben rusteloos tot de nacht wanneer Sooby niets heeft en de sintels niet

Begonnen

Als ik niet verdoofd ben en voel dat alle pijn zou barsten

Bang dat het meer is dan ik kan dragen dat het me overweldigt

Appartement met kaki, mijn maag is hol en ik heb er last van

Mijn vader is aan de drugs en ik heb zoiets van: 'Verdomme!

Waarom ben ik het altijd?»

Het leven is een hoer en dan ben je dood

Dat is waarom als ik sterf, mijn beide middelvingers omhoog en mijn ogen rood zijn

De crises neuken mijn hoofd, ik voel me ziek

Mijn ex is een kut en slechts een van de vele redenen waarom ik deuren open

doos'

Er is oorlog in mij, het brengt me op mijn knieën, soms denk ik

Ik schijt op alles, ga naar de hoogste brug en spring naar beneden

Dat klinkt nogal waardeloos en gaat te ver, het spijt me

Klagen bij de realiteit, want dit zijn levensritmes

schrijft

Geestelijke crises ontsporen ons, dwingen ons om hardop te schreeuwen

Het geluid van droevige violen weerspiegelt ons lijden

Uit diepe tijden schrijven we liedjes over

Hoe dieper onze hitte spuugt

Vecht tegen de oorlog, rijd in de war, totdat de crises stil zijn

«We zijn verloren in een wereld die ons overspoelt met zorgen»

«We zijn verloren in een wereld die ons overspoelt met zorgen»

«We zijn verloren in een wereld die ons overspoelt met zorgen»

«We zijn verloren in een wereld die ons overspoelt met zorgen»