Drama - AZAD, Linda Carriere

Ich steh' alleine auf dem Berg, der mein Leben ist

Ein großer Haufen Scherben, sprech' aus meinem Herzen, Schmerz in meiner Seele

sitzt

Meine Flügel gebrochen wie mein Wille

Ich lausche meinem Innern, doch alles, was ich höre, ist nur Stille

Der Tag, an dem ich zu lieben begann, war der Tag, an dem ich starb

Es trifft hart, doch ich grab' mein Grab

Jetzt ist meine Tochter das Wichtigste in meinem Leben

Und ich muss fleh’n und vor Gericht geh’n um sie zu seh’n

Das Leben ist gerecht?

Ich glaub' es erst, wenn ich es seh'

Zu viele Schmerzen, die mich quälen, lassen mich erblinden, kann nichts mehr

seh’n

Muss meine Gefühle zügeln und im Zaum halten

Will ihnen ihren Lauf lassen, doch es killt, wenn ich nich' aufpasse

Meine Zeilen oberflächlich gegen die Tiefe meines Stiches

Ich trag' mit mir die Last seines Gewichtes

Wo das Licht ist, ist der Ort, den ich suche

Aber leider vergebens — also wirf mir nicht vor, wenn ich fluche

Was ich bin, wurde aus mir gemacht, es ist furchterregend

Ich bin nur eine Skulptur des Lebens

Auf der Suche nach dem Wahren und dem Reinen

Schließe ich meine Augen, denn ich werde geblendet vom Schein

Mein Pein könnte mein bester Freund sein, was schon hart ist

Aber er ist der Einzige, der immer da ist

Da ist und da war

Ich öffne meine Augen und beende den ersten Akt des Dramas

When it rains, it pours.

Don’t want no drama no more.

When it rains, it pours

When it rains, it pours.

Don’t want no drama no more.

When it rains, it pours

2. Strophe

Frei ist mein Name

Geboren als Gefangener, den Widerstand ich in mir trage

Schreibe Lieder der Klage um zu heilen

Befreie mein inneres Schreien

Um der Rage zu entweichen

Meine Träume, mein Haus, in dem ich weile

Realität der Alptraum, der mich peinigt

Trage die Bürde wie Atlas und schaff' das kaum

Dennoch beschreit' ich den Weg mit erhobenem Haupt

Mein Leader war Liebe, doch jetzt ist sie tot

Und ich bin ohne Führer hier zurückgeblieben — bring mich fort

Ein endloses Drama im x-ten Akt

Will ihm kontern, dem Schicksalsschlag

Worte lassen nach wie die Kraft um zu kämpfen

Bin nur noch nachts wach um zu denken

Meine Tage, dunkel und wirr

Ich versagte im Krieg und trage die Wunden in mir

Ich will gerade bleiben, aber finde nich' den Weg

Denn mein Leben ist ein Fragezeichen

Mein Tank schon lange auf Reserve, Verzweiflung in mir

Und ich frag' mich, wie lang' ich noch werde?

Es wird immer kleiner, das Licht, das in mir lodert

Ich zahle jeden Tag ein kleines Stück von meinem Tod ab

Mein Atem am Ende, mein Kopf in meinen Händen, mein letzter Blick nach oben,

bevor ich kenter'

When it rains, it pours.

Don’t want no drama no more.

When it rains, it pours

When it rains, it pours.

Don’t want no drama no more.

When it rains, it pours

When it rains, it pours.

Don’t want no drama no more.

When it rains, it pours

When it rains, it pours.

Don’t want no drama no more.

When it rains, it pours

Ik sta alleen op de berg die mijn leven is

Een grote hoop scherven, spreek vanuit mijn hart, pijn in mijn ziel

zit

Mijn vleugels gebroken als mijn wil

Ik luister naar binnen, maar alles wat ik hoor is stilte

De dag dat ik begon lief te hebben was de dag dat ik stierf

Het komt hard aan, maar ik graaf mijn graf

Nu is mijn dochter het belangrijkste in mijn leven

En ik moet smeken en naar de rechtbank gaan om haar te zien

Is het leven eerlijk?

Ik geloof het pas als ik het zie

Te veel pijn die me kwelt maakt me blind, kan niets meer doen

zie je wel

Moet mijn emoties in toom houden en onder controle houden

Ik wil ze hun gang laten gaan, maar het is dodelijk als ik niet voorzichtig ben

Mijn lijnen oppervlakkig tegen de diepte van mijn gravure

Ik draag de last van zijn gewicht met mij

Waar het licht is, is de plek die ik zoek

Maar helaas, tevergeefs - dus neem me niet kwalijk als ik vloek

Wat ik ben is van mij gemaakt, het is angstaanjagend

Ik ben gewoon een sculptuur van het leven

Op zoek naar het ware en het pure

Ik sluit mijn ogen want ik ben verblind door de gloed

Mijn pijn zou mijn beste vriend kunnen zijn, wat moeilijk is

Maar hij is de enige die er altijd is

Er is en er was

Ik open mijn ogen en maak de eerste akte van het drama af

Als het regent, giet het.

Ik wil geen drama meer.

Als het regent, giet het

Als het regent, giet het.

Ik wil geen drama meer.

Als het regent, giet het

2e strofe

Mijn naam is gratis

Geboren als gevangene, de weerstand die ik in mij draag

Schrijf klaagliederen om te genezen

Laat mijn innerlijke geschreeuw los

Om te ontsnappen aan de woede

Mijn dromen, mijn huis waar ik verblijf

realiteit de nachtmerrie die me kwelt

Draag de last als Atlas en haal het amper

Toch loop ik het pad met opgeheven hoofd

Mijn leider was liefde, maar nu is ze dood

En ik ben hier achtergelaten zonder gids - breng me weg

Een eindeloos drama in de zoveelste akte

Wil hem tegengaan, de slag van het lot

Woorden verslijten als de kracht om te vechten

Ik word alleen 's nachts wakker om te denken

Mijn dagen, donker en verward

Ik heb gefaald in de oorlog en ik draag de wonden in mij

Ik wil recht blijven, maar kan de weg niet vinden

Omdat mijn leven een vraagteken is

Mijn tank staat al heel lang op reserve, wanhoop in mij

En ik vraag me af hoe lang ik zal zijn?

Het wordt kleiner en kleiner, het licht dat in mij brandt

Ik betaal elke dag een klein stukje van mijn dood

Mijn adem op het einde, mijn hoofd in mijn handen, mijn laatste blik omhoog

voordat ik kapseis

Als het regent, giet het.

Ik wil geen drama meer.

Als het regent, giet het

Als het regent, giet het.

Ik wil geen drama meer.

Als het regent, giet het

Als het regent, giet het.

Ik wil geen drama meer.

Als het regent, giet het

Als het regent, giet het.

Ik wil geen drama meer.

Als het regent, giet het