The Bells - Aviators

High in the crimson towers

Hate between a mother’s eyes

Certain of a costly price

To pay when fire survives

When all she loved has left the keep

The rains above us gently weep

And wash away the blood as it goes cold

And so she spoke

And so she spoke

The lion of Castamere

When none remain

To mourn her reign

So proud yet founded upon fear

Gates swung open wide to wretches

Lowborn pay the price in blood

Placed upon the precipice

Of near rising flood

Terror in the hearts of children

Worried that the war’s come home

As the sound of wildfire burning

Nears the lion’s throne

Let it be fear she told them

Let it be fear they know

Let them become ashes now upon the fallen snow

Blind with the power and fury

Numb behind the dregs of wrath

Set to pay the costly price

And tread a father’s path

When thousands battled in her name

She stormed the gates and showered flame

To break the wheel but then would forge her own

And so she spoke

And so she spoke

The lion of Castamere

When none remain

To mourn her reign

So proud yet founded upon fear

«Let it be fear» she told them

«Let it be fear» they know

Let them become ashes now upon the fallen snow

Burn them all down to embers

Servants and lords the same

Show them all fire and blood to win the mad queen’s game

And with the swords lain down

They screamed 'til the bells cried out

In search of some mercy their hope became fear

Their hope became fear

And it fed her rage

Her lust for the lion’s cage

She’ll stand down for nothing

Until they all cheer, with no one left here

Castamere

Let it be, let it be fear

Castamere

Let it be, let it be fear

Hoog in de karmozijnrode torens

Haat tussen de ogen van een moeder

Zeker van een dure prijs

Betalen als de brand overleeft

Wanneer alles waar ze van hield de donjon heeft verlaten

De regens boven ons huilen zachtjes

En was het bloed weg als het koud wordt

En dus sprak ze

En dus sprak ze

De leeuw van Castamere

Wanneer er geen overblijft

Om te rouwen om haar regering

Zo trots en toch gebaseerd op angst

Poorten zwaaiden wijd open voor ellendelingen

Laaggeborenen betalen de prijs in bloed

Geplaatst op de afgrond

Van bijna stijgende overstroming

Terreur in de harten van kinderen

Bezorgd dat de oorlog thuiskomt

Als het geluid van brandend wildvuur

De leeuwentroon nadert

Laat het angst zijn dat ze het hen heeft verteld

Laat het angst zijn dat ze het weten

Laat ze nu as worden op de gevallen sneeuw

Blind met de kracht en woede

Verdoofd achter het bezinksel van woede

Instellen om de dure prijs te betalen

En bewandel het pad van een vader

Toen duizenden in haar naam streden

Ze bestormde de poorten en douchte vlam

Om het wiel te breken, maar dan haar eigen wiel zou smeden

En dus sprak ze

En dus sprak ze

De leeuw van Castamere

Wanneer er geen overblijft

Om te rouwen om haar regering

Zo trots en toch gebaseerd op angst

«Laat het angst zijn» zei ze tegen hen

«Laat het angst zijn» weten ze

Laat ze nu as worden op de gevallen sneeuw

Verbrand ze allemaal tot sintels

Dienaren en heren hetzelfde

Laat ze allemaal vuur en bloed zien om het spel van de gekke koningin te winnen

En met de zwaarden neergelegd

Ze schreeuwden tot de klokken het uitschreeuwden

Op zoek naar wat genade werd hun hoop angst

Hun hoop werd angst

En het voedde haar woede

Haar lust voor de leeuwenkooi

Ze zal voor niets opstappen

Tot ze allemaal juichen, en er hier niemand meer is

Castameer

Laat het zijn, laat het angst zijn

Castameer

Laat het zijn, laat het angst zijn