The Heart Demands - Autumn

A stroll down memory lane revealed gaps as large as years.

Ambition had the same properties as a butcher’s blade.

The solstice in their eyes betrayed a change of seasons in their minds.

Reversed the hourglass impatiently for more wasted time to pass.

Fusion and confusion, hand in hand,

numb to what the heart demands.

Seize what little time we have…

What we have left.

Here comes (the) wintertime, with snow to cover our crimes

and supervise our swift demise, as we urge it to pass us by.

Killing time was a grave mistake.

Sleeping through the years…

Now I can’t awake!

Fusion and confusion, hand in hand,

numb to what the heart demands.

Seize what little time we have…

What we have left.

Can’t you see that gold is closer to lead then we care for?

And that marble is merely stone?

Precious moments pass to fast.

Faint, new memories kill the last.

On the run.

Come undone?

I may never.

Weren’t those the days, my friends?

Lived life without tomorrow.

Now it seems that I’m the subject of a tragedy.

All my goals achieved, but can’t recall the roads I travelled.

Count my memories on my hands,

my empty, aging hands.

Slow it down.

Look around in this bitter deception.

Fusion and confusion, hand in hand,

numb to what the heart demands.

Seize what little time we have…

What we have left.

A Minor Dance

It starts with distant thunder

born under skies, dressed in ochre.

Pressure rising up and over

the anticipating land.

Under layers of white noise

and through the static, sounds a voice.

I want to hear the song it sings again (and again, and again)

I remained outside,

with every nerve alive.

Lightning struck without remorse

and gave a cue to move indoors.

The TV died, as did the lights.

In the dark the radio came to life.

Under layers of white noise

and through static, sounds a voice.

I want to hear the song it sings again (and again, and again)

The secret station of my choice…

Forgotten music in the noise,

inviting me to dance a minor dance.

Faded an ethereal music that is dying to be heard.

Desperate to mesmerise and capture our hearts.

Wander in beauty, and wonder where I’ve been…

Faded a ethereal music that is dying to be heard.

Desperate to mesmerise and capture our hearts (again)

Aided by a thunderstorm,

I came upon this station from old days.

I intend to seek it out again when I need shelter from the rain.

I wander in beauty, and wonder where I’ve been.

Een wandeling door het geheugen bracht hiaten aan het licht die zo groot waren als jaren.

Ambition had dezelfde eigenschappen als een slagersmes.

De zonnewende in hun ogen verraadde een verandering van seizoenen in hun gedachten.

Draaide de zandloper ongeduldig om voor meer verspilde tijd.

Fusie en verwarring, hand in hand,

gevoelloos voor wat het hart eist.

Grijp de weinige tijd die we hebben...

Wat we nog hebben.

Hier komt (de) winter, met sneeuw om onze misdaden te bedekken

en toezicht houden op onze snelle ondergang, terwijl we er bij hem op aandringen om ons voorbij te gaan.

Tijd doden was een ernstige fout.

Slapen door de jaren heen...

Nu kan ik niet wakker worden!

Fusie en verwarring, hand in hand,

gevoelloos voor wat het hart eist.

Grijp de weinige tijd die we hebben...

Wat we nog hebben.

Zie je niet dat goud dichter bij lood is dan waar wij om geven?

En dat marmer slechts steen is?

Kostbare momenten gaan te snel voorbij.

Vage, nieuwe herinneringen doden de laatste.

Op de vlucht.

Kom zoals je bent?

Ik zal misschien nooit.

Waren dat niet de dagen, mijn vrienden?

Leefde het leven zonder morgen.

Nu lijkt het erop dat ik het onderwerp ben van een tragedie.

Al mijn doelen bereikt, maar ik kan me de wegen niet herinneren die ik heb afgelegd.

Tel mijn herinneringen op mijn handen,

mijn lege, ouder wordende handen.

Vertragen.

Kijk om je heen in dit bittere bedrog.

Fusie en verwarring, hand in hand,

gevoelloos voor wat het hart eist.

Grijp de weinige tijd die we hebben...

Wat we nog hebben.

Een kleine dans

Het begint met een verre donder

geboren onder de hemel, gekleed in oker.

Druk stijgt op en over

het vooruitziende land.

Onder lagen witte ruis

en door de statische, klinkt een stem.

Ik wil het nummer dat het zingt nog een keer horen (en nog een keer, en nog een keer)

Ik bleef buiten,

met elke zenuw in leven.

Blikseminslag zonder spijt

en gaf een sein om naar binnen te gaan.

De tv viel uit, net als de lichten.

In het donker kwam de radio tot leven.

Onder lagen witte ruis

en door statische, klinkt een stem.

Ik wil het nummer dat het zingt nog een keer horen (en nog een keer, en nog een keer)

Het geheime station van mijn keuze...

Vergeten muziek in het lawaai,

nodigde me uit om een ​​kleine dans te dansen.

Vervaagde een etherische muziek die ernaar verlangt om gehoord te worden.

Wanhopig om ons hart te betoveren en te veroveren.

Dwaal rond in schoonheid en vraag me af waar ik ben geweest...

Vervaagde een etherische muziek die ernaar verlangt om gehoord te worden.

Wanhopig om ons hart (opnieuw) te betoveren en te veroveren

Geholpen door een onweersbui,

Ik kwam dit station van vroeger tegen.

Ik ben van plan het weer op te zoeken als ik beschutting tegen de regen nodig heb.

Ik dwaal rond in schoonheid en vraag me af waar ik ben geweest.