Forget To Remember (Sunday Mornings) - Autumn

Hello again, familiar morning routine

Time’s ebbing away, but I feel no rush today

No urge, no hurry, just the rhythm of the rain

Sliding by, not here…

I’m not nearly, nearly there

So it’s back to black again in the early morning hours

How I’d love to run away from the dogma that devours me

So what’s different about this morning?

The setting’s the same as everyday

Who can tell what rearranged the rain

To wash my fears away?

There is so much more to living, so much more of the divine to gain

for this silent colony bathing in the morning rain

So it’s back to black again in the early morning hours

How I’d love to run away from the dogma that devours me

So it’s back to black again but I’m thinking of the escaping from the dull

monotomy and the Sundays that are breaking me… I break me

The stage is set for saints to fall and cleared for cowards to surprise

It took me time to realise the life I lived and left behind

is better off a memory

Let’s see what dreams I find

Many went to the shimmering land of make-believe

and ventured the farthest corners of the mindscape

Merely testing the ice, I never went too far from the safe and solid ground

Afraid of the darkness I might find (underneath)

Exploring the mind to escape from your daily lives,

where you become the head of a state in a state of mind

All links to reality fading

Pandora’s box lies waiting

Instead of the roof of the world it becomes a nightmare

We expect perpetual motion, a chain effects

The newfound land out to be a grain of sand (ever volatile)

Searching the edge of consciousness for insights in the outside world

Well conceived, but such rules only apply in this state of mind

The key lies in knowledge, temperance

No magical answers or escapes from reality,

but a marvellous break for a visitor passing through

Hallo weer, vertrouwde ochtendroutine

De tijd ebt weg, maar ik heb geen haast vandaag

Geen drang, geen haast, alleen het ritme van de regen

Voorbij glijden, niet hier...

Ik ben er nog niet bijna, bijna

Dus in de vroege ochtenduren is het weer zwart

Wat zou ik graag weglopen van het dogma dat me verslindt

Dus wat is er anders aan deze ochtend?

De instelling is hetzelfde als elke dag

Wie kan vertellen wat de regen heeft herschikt

Om mijn angsten weg te wassen?

Er is zo veel meer om te leven, zo veel meer van het goddelijke te winnen

voor deze stille kolonie badend in de ochtendregen

Dus in de vroege ochtenduren is het weer zwart

Wat zou ik graag weglopen van het dogma dat me verslindt

Dus het is weer terug naar zwart, maar ik denk aan het ontsnappen aan het saaie

monotomie en de zondagen die me breken... ik breek me

Het toneel is klaar voor heiligen om te vallen en vrijgemaakt voor lafaards om te verrassen

Het kostte me tijd om te beseffen welk leven ik leidde en achterliet

is beter af met een herinnering

Eens kijken welke dromen ik vind

Velen gingen naar het glinsterende land van de fantasie

en waagde de verste uithoeken van de mindscape

Alleen het ijs testen, ik ging nooit te ver van de veilige en vaste grond

Bang voor de duisternis die ik zou kunnen vinden (onder)

De geest verkennen om te ontsnappen aan je dagelijkse leven,

waar je het hoofd van een staat wordt in een gemoedstoestand

Alle links naar de realiteit vervagen

De doos van Pandora ligt te wachten

In plaats van het dak van de wereld wordt het een nachtmerrie

We verwachten perpetuum mobile, een kettingeffect

Het nieuw ontdekte land blijkt een zandkorrel te zijn (ooit vluchtig)

Aan de rand van het bewustzijn zoeken naar inzichten in de buitenwereld

Goed bedacht, maar zulke regels gelden alleen in deze gemoedstoestand

De sleutel ligt in kennis, matigheid

Geen magische antwoorden of ontsnappingen uit de realiteit,

maar een geweldige pauze voor een bezoeker op doorreis