Juan - Atahualpa Yupanqui

Sembrando la tierra, Juan

Se puso á considerar:

¿Por qué la tierra será

Del que no sabe sembrar?

Le pido perdón al árbol

Cuando lo voy á tronchar

Y el árbol me dijo un día

¡Yo también me llamo Juan!

Tuve en mis ramas un nido

Yo sé que se salvarán

Los pájaros siempre vuelan

Yo, nunca aprendí á volar

Triste es la vida del campo

Arar, sembrar, y esperar

El verano, y el otoño

Y el invierno… todo igual

Quizá pensando, pensando

Un día aprenda á volar.

.

Het land zaaien, Juan

Hij begon te overwegen:

Waarom zal de aarde zijn?

Waarvan hij niet weet hoe hij moet zaaien?

Mijn excuses aan de boom

Wanneer ik het ga knippen

En de boom vertelde me op een dag

Mijn naam is ook Juan!

Ik had een nest in mijn takken

Ik weet dat ze gered zullen worden

vogels vliegen altijd

Ik heb nooit leren vliegen

Triest is het plattelandsleven

Ploegen, zaaien en wachten

De zomer en de herfst

En de winter... toch

Misschien denken, denken

Leer op een dag vliegen.

.