The Noise Inside My Head - Assemblage 23

It’s 3AM

And I am laying wide-awake

And I can’t sleep for the noise inside my head

The world vibrating

With a cruel cacophony

Flooded with the thoughts my mind has bled

The restless furor

Of a thousand racing thoughts

Swarms around me like a vulture circles prey

In the darkness

No one else can hear a sound

But I am deafened by this ceaseless disarray

I could scream myself to sleep

If it would shatter the illusion

But I can’t give in to this

It’s the noise that makes me human

Waking life

Like a movie on a screen

Running backwards as the film starts to unthread

A wall of violence

Bounding forward through the peace

With no regard for what might lie ahead

An infestation

Of arbitrary thought

Washes over me in paralyzing waves

My defenses

Battered by the driving storm

Isolated — waiting to be saved

I could scream myself to sleep

If it would shatter the illusion

But I can’t give in to this

It’s the noise that makes me human

It’s much too late

And I am slowly losing ground

A prisoner to the noise inside my head

Disconnected

I am trapped within myself

Held captive by a tide that never ebbs

I could scream myself to sleep

If it would shatter the illusion

But I can’t give in to this

It’s the noise that makes me human

Het is 3AM

En ik lig klaarwakker

En ik kan niet slapen van het lawaai in mijn hoofd

De wereld vibreert

Met een wrede kakofonie

Overspoeld met de gedachten die mijn geest heeft gebloed

De rusteloze furore

Van duizend race-gedachten

Zwermen om me heen als een prooi van een gier

In de duisternis

Niemand anders kan een geluid horen

Maar ik ben verdoofd door deze onophoudelijke wanorde

Ik zou mezelf in slaap kunnen schreeuwen

Als het de illusie zou verbrijzelen

Maar ik kan hier niet aan toegeven

Het is het geluid dat me een mens maakt

Wakker leven

Zoals een film op een scherm

Achteruit rennen als de film begint te ontrollen

Een muur van geweld

Vooruit begrenzend door de vrede

Zonder rekening te houden met wat er in het verschiet ligt

Een besmetting

Van willekeurige gedachte

Overspoelt me in verlammende golven

Mijn verdediging

Gehavend door de rijdende storm

Geïsoleerd — wachtend om gered te worden

Ik zou mezelf in slaap kunnen schreeuwen

Als het de illusie zou verbrijzelen

Maar ik kan hier niet aan toegeven

Het is het geluid dat me een mens maakt

Het is veel te laat

En ik verlies langzaam terrein

Een gevangene van het lawaai in mijn hoofd

Losgekoppeld

Ik zit gevangen in mezelf

Gevangen gehouden door een tij dat nooit ebt

Ik zou mezelf in slaap kunnen schreeuwen

Als het de illusie zou verbrijzelen

Maar ik kan hier niet aan toegeven

Het is het geluid dat me een mens maakt