Alive - Assemblage 23

Through the iridescent rain

In this heavy atmosphere

Nothing makes a sound

But the beating of my heart

Broken down and torn to shreds

On the verge of madness

Here comes that old familiar pain

Like a long lost friend’s return

I never felt so

I never felt so

Alive

Alive

Waves of doubt wash over me

A sighing ocean of black

Deep and steady, dark and wide

Underneath indifferent stars

I’ve been waiting for so long

For some kind of answer

But there’s just an empty, distant sound

Calling like a mother’s voice

I never felt so

I never felt so

Alive

Alive

Every moment is contained

An event within itself

A perfect little world

Hidden by a jealous sun

For an eternity or more

It was the hurt that brought me back

Like the glowing fires of home

Beckoning through winter air

I never felt so

I never felt so

Alive

Alive

Door de iriserende regen

In deze zware atmosfeer

Niets maakt geluid

Maar het kloppen van mijn hart

Afgebroken en in stukjes gescheurd

Op het randje van waanzin

Hier komt die oude bekende pijn

Zoals de terugkeer van een lang verloren vriend

Ik heb me nog nooit zo gevoeld

Ik heb me nog nooit zo gevoeld

In leven

In leven

Golven van twijfel overspoelen me

Een zuchtende oceaan van zwart

Diep en stabiel, donker en breed

Onder onverschillige sterren

Ik heb zo lang gewacht

Voor een soort van antwoord

Maar er is gewoon een leeg, ver geluid

Bellen als de stem van een moeder

Ik heb me nog nooit zo gevoeld

Ik heb me nog nooit zo gevoeld

In leven

In leven

Elk moment is inbegrepen

Een evenement op zich

Een perfecte kleine wereld

Verborgen door een jaloerse zon

Voor een eeuwigheid of langer

Het was de pijn die me terugbracht

Zoals de gloeiende vuren van thuis

Wenkend door de winterlucht

Ik heb me nog nooit zo gevoeld

Ik heb me nog nooit zo gevoeld

In leven

In leven