Infinite - Assemblage 23

Like a grain of sand

Swallowed by the desert

Like a drop of rain

That falls from darkened clouds

I am overwhelmed

I stand here awed and humbled

At the feet of giants

Whose shadows stretch for miles

Staggering and infinite

And full of ageless grace

The universe seemed limitless

Without any time

Without any place

Staggering and infinite

The beauty of it all

I feel insignificant

Never have I ever felt so small

Like a century

That passes in a day’s time

Like an endless loop

That shudders to a stop

The world redefined

An existence without boundaries

I am overcome

I am lost within it’s scale

Staggering and infinite

And full of ageless grace

The universe seemed limitless

Without any time

Without any place

Staggering and infinite

The beauty of it all

I feel insignificant

Never have I ever felt so small

Like a drop of rain

Swallowed by the desert

Like a grain of sand

That sinks beneath the waves

Even the greatest peak

Will one day wear to nothing

Even the deepest sea

Will one day dry to dust

Staggering and infinite

And full of ageless grace

The universe seemed limitless

Without any time

Without any place

Staggering and infinite

The beauty of it all

I feel insignificant

Never have I ever felt so small

Als een korrel zand

Opgeslokt door de woestijn

Als een druppel regen

Dat valt uit donkere wolken

Ik ben overweldigd

Ik sta hier vol ontzag en nederig

Aan de voeten van reuzen

Wiens schaduwen zich kilometers ver uitstrekken

Duizelingwekkend en oneindig

En vol tijdloze genade

Het universum leek grenzeloos

zonder enige tijd

zonder enige plaats

Duizelingwekkend en oneindig

De schoonheid van alles

Ik voel me onbeduidend

Ik heb me nog nooit zo klein gevoeld

Als een eeuw

Dat gaat in een dag voorbij

Als een eindeloze lus

Dat siddert tot stilstand

De wereld opnieuw gedefinieerd

Een bestaan ​​zonder grenzen

ik ben overwonnen

Ik ben verdwaald in zijn schaal

Duizelingwekkend en oneindig

En vol tijdloze genade

Het universum leek grenzeloos

zonder enige tijd

zonder enige plaats

Duizelingwekkend en oneindig

De schoonheid van alles

Ik voel me onbeduidend

Ik heb me nog nooit zo klein gevoeld

Als een druppel regen

Opgeslokt door de woestijn

Als een korrel zand

Dat zinkt onder de golven

Zelfs de grootste piek

Zal op een dag niets meer dragen?

Zelfs de diepste zee

Zal op een dag opdrogen tot stof

Duizelingwekkend en oneindig

En vol tijdloze genade

Het universum leek grenzeloos

zonder enige tijd

zonder enige plaats

Duizelingwekkend en oneindig

De schoonheid van alles

Ik voel me onbeduidend

Ik heb me nog nooit zo klein gevoeld