Darker - Assemblage 23

The world is asleep with its head in its hands

Unable to meet such disparate demands

Cries of frustration resound in its head

And strewn at its feet are the souls of the dead

Tearing the fractured divisions apart

The tandem destruction of brothers in arms

Crying for reason with none to be found

Engulfed by the ominous, deafening sound

Has it grown darker or am I slowly going blind?

The day is fading, all our fates are intertwined

Without the light of wisdom, what else can be done

But fumble blindly until at last our race is run?

Events resonate long after they’ve occurred

The lines between passion and reason have blurred

Its hard to find balance on unsteady ground

Instead we just pray that a way will be found

Acting on impulse without any thought

Ignoring the lessons our precursors taught

Emotion dictates what our actions will be

With no room for logic and little for peace

Has it grown darker or am I slowly going blind?

The day is fading, all our fates are intertwined

Without the light of wisdom, what else can be done

But fumble blindly until at last our race is run?

Shadows spread out like a river of ink

Devouring the sky as the sun starts to sink

Counting the hours till it rises again

Instead of relying on light from within

Permanent nightfall, a total eclipse

Darkness takes hold with its sinewy grip

We begged for this outcome and now its arrived

Cursing its name with our echoing cries

Has it grown darker or am I slowly going blind?

The day is fading, all our fates are intertwined

Without the light of wisdom, what else can be done

But fumble blindly until at last our race is run?

De wereld slaapt met zijn hoofd in zijn handen

Niet in staat om aan dergelijke uiteenlopende eisen te voldoen

Er weerklinken kreten van frustratie in zijn hoofd

En aan zijn voeten liggen de zielen van de doden

De gebroken divisies uit elkaar scheuren

De tandemvernietiging van wapenbroeders

Huilen om reden zonder te vinden

Overspoeld door het onheilspellende, oorverdovende geluid

Is het donkerder geworden of word ik langzaam blind?

De dag vervaagt, al ons lot is met elkaar verweven

Wat kan er nog meer worden gedaan zonder het licht van wijsheid?

Maar blindelings morrelen totdat onze race eindelijk is gelopen?

Gebeurtenissen resoneren lang nadat ze hebben plaatsgevonden

De scheidslijn tussen passie en rede is vervaagd

Het is moeilijk om balans te vinden op een onstabiele ondergrond

In plaats daarvan bidden we dat er een manier zal worden gevonden

Impulsief handelen zonder erbij na te denken

Negeren van de lessen die onze voorlopers leerden

Emotie dicteert wat onze acties zullen zijn

Zonder ruimte voor logica en weinig voor vrede

Is het donkerder geworden of word ik langzaam blind?

De dag vervaagt, al ons lot is met elkaar verweven

Wat kan er nog meer worden gedaan zonder het licht van wijsheid?

Maar blindelings morrelen totdat onze race eindelijk is gelopen?

Schaduwen spreiden zich uit als een rivier van inkt

De lucht verslinden terwijl de zon begint te zakken

De uren tellen tot het weer opstaat

In plaats van te vertrouwen op licht van binnenuit

Permanent vallen van de avond, een totale zonsverduistering

Duisternis grijpt vast met zijn pezige greep

We hebben om dit resultaat gesmeekt en nu is het zover

Zijn naam vervloekend met onze echoënde kreten

Is het donkerder geworden of word ik langzaam blind?

De dag vervaagt, al ons lot is met elkaar verweven

Wat kan er nog meer worden gedaan zonder het licht van wijsheid?

Maar blindelings morrelen totdat onze race eindelijk is gelopen?