Cocoon - Assemblage 23

Even though I know it’s only chemical

These peaks and valleys are beginning to take their toll

Try to convince myself that all it takes is time

But the most derisive voice I hear is mine

It opens all the scars on me It leaves me shaken in my belief

It takes my hand just to drag me down

It makes me a stranger in the crowd

Give me isolation just for now

I feel a hard rain coming down

I promise that I will be back soon

But for now I’ll return to my cocoon

There is thunder in the distance and the sky grows gray

There is lightning in the clouds in search of prey

It’s not a matter of if as much as when

The clouds will break and the rainfall will begin

It opens all the scars on me It leaves me shaken in my belief

It takes my hand just to drag me down

It makes me a stranger in the crowd

Give me isolation just for now

I feel a hard rain coming down

I promise that I will be back soon

But for now I’ll return to my cocoon

Cracks in the chrysalis spread out like tiny snakes

That hiss a litany of rumors and mistakes

But I’m afraid their cause is fraught with futility

There is nothing more that they can take from me It opens all the scars on me It leaves me shaken in my belief

It takes my hand just to drag me down

It makes me a stranger in the crowd

Give me isolation just for now

I feel a hard rain coming down

I promise that I will be back soon

But for now I’ll return to my cocoon

Ook al weet ik dat het alleen chemisch is

Deze pieken en dalen beginnen hun tol te eisen

Probeer mezelf ervan te overtuigen dat het alleen tijd kost

Maar de meest spottende stem die ik hoor is de mijne

Het opent alle littekens op mij Het laat me geschud in mijn geloof

Ik heb mijn hand nodig om me naar beneden te slepen

Het maakt me een vreemde in de menigte

Geef me even isolatie

Ik voel een harde regen naar beneden komen

Ik beloof dat ik snel terug zal zijn

Maar voor nu keer ik terug naar mijn cocon

Er is onweer in de verte en de lucht wordt grijs

Er is bliksem in de wolken op zoek naar een prooi

Het is niet zozeer een kwestie van, maar wel wanneer

De wolken zullen breken en de regen zal beginnen

Het opent alle littekens op mij Het laat me geschud in mijn geloof

Ik heb mijn hand nodig om me naar beneden te slepen

Het maakt me een vreemde in de menigte

Geef me even isolatie

Ik voel een harde regen naar beneden komen

Ik beloof dat ik snel terug zal zijn

Maar voor nu keer ik terug naar mijn cocon

Scheuren in de pop verspreidden zich als kleine slangen

Dat sist een litanie van geruchten en fouten

Maar ik ben bang dat hun zaak vol zinloosheid is

Er is niets meer dat ze van me kunnen afnemen Het opent alle littekens op mij Het laat me wankelen in mijn geloof

Ik heb mijn hand nodig om me naar beneden te slepen

Het maakt me een vreemde in de menigte

Geef me even isolatie

Ik voel een harde regen naar beneden komen

Ik beloof dat ik snel terug zal zijn

Maar voor nu keer ik terug naar mijn cocon