Blindhammer - Assemblage 23

All our father’s backs are broken

And our prophets are insane

There is no one left to guide us No catalyst for change

We are too young to know better

But frailty comes with age

So we run towards Armageddon

While our legs still have the strength

And like a blind hammer

That destroys what it can’t see

Tear down the walls of progress

And spit on our ancestry

Indiscriminate

And full of empty rage

Gunning down the fields of fear

We’re unable to assuage

All our best days are behind us And the path’s strewn with debris

That we’ll sweep beneath the carpet

Where no one else will see

We live beneath the specter

Of an omnipresent doom

We know for sure it’s coming

It’s just a question of how soon

And like a blind hammer

That destroys what it can’t see

Tear down the walls of progress

And spit on our ancestry

Indiscriminate

And full of empty rage

Gunning down the fields of fear

We’re unable to assuage

The world has changed around us And our vision’s grown opaque

We believe we have the answers

But never learn from our mistakes

There’s a gift that lays before us But it’s barely out of reach

So we turn our backs and walk away

And sing our souls to sleep

And like a blind hammer

That destroys what it can’t see

Tear down the walls of progress

And spit on our ancestry

Indiscriminate

And full of empty rage

Gunning down the fields of fear

We’re unable to assuage

Alle ruggen van onze vader zijn gebroken

En onze profeten zijn krankzinnig

Er is niemand meer om ons te begeleiden Geen katalysator voor verandering

We zijn te jong om beter te weten

Maar kwetsbaarheid komt met de jaren

Dus rennen we richting Armageddon

Terwijl onze benen nog de kracht hebben

En als een blinde hamer

Dat vernietigt wat het niet kan zien

Breek de muren van vooruitgang af

En spugen op onze voorouders

willekeurig

En vol lege woede

De velden van angst neerschieten

We kunnen niet geruststellen

Al onze beste dagen liggen achter ons En het pad is bezaaid met puin

Dat we onder het tapijt vegen

Waar niemand anders het zal zien

We leven onder het spook

Van een alomtegenwoordige ondergang

We weten zeker dat het komt

Het is alleen de vraag hoe snel?

En als een blinde hamer

Dat vernietigt wat het niet kan zien

Breek de muren van vooruitgang af

En spugen op onze voorouders

willekeurig

En vol lege woede

De velden van angst neerschieten

We kunnen niet geruststellen

De wereld om ons heen is veranderd en onze visie is ondoorzichtig geworden

We geloven dat we de antwoorden hebben

Maar leer nooit van onze fouten

Er ligt een geschenk voor ons, maar het is nauwelijks buiten bereik

Dus we draaien onze rug toe en lopen weg

En zing onze ziel in slaap

En als een blinde hamer

Dat vernietigt wat het niet kan zien

Breek de muren van vooruitgang af

En spugen op onze voorouders

willekeurig

En vol lege woede

De velden van angst neerschieten

We kunnen niet geruststellen