Alone Again - Assemblage 23

The timid bloom of dissolving light

Disintegrates into the dusk

Quiet rolls in like a drowsy fog

Underneath which I am crushed

Alone, alone again

Alone, alone

Push my way through the bustling crowd

Past a million faceless souls

The buildings moan out a concrete sigh

Onto dirty streets below

Alone, alone again

Alone, alone

The rain comes down like angry bees

And the streetlight flickers on I thought that I could overcome this all

But now I see I was wrong

Alone, alone again

Alone, alone

De schuchtere bloei van oplossend licht

Desintegreert in de schemering

Stil komt binnen als een slaperige mist

Waaronder ik ben verpletterd

Alleen, weer alleen

Alleen alleen

Duw me een weg door de drukke menigte

Voorbij een miljoen gezichtsloze zielen

De gebouwen kreunen uit een betonnen zucht

Op vuile straten beneden

Alleen, weer alleen

Alleen alleen

De regen komt naar beneden als boze bijen

En de straatlantaarn flikkert. Ik dacht dat ik dit allemaal kon overwinnen

Maar nu zie ik dat ik het mis had

Alleen, weer alleen

Alleen alleen