Kara Gözüm - Aspova

Hiçbir şeyden korkmam

Kendimden korktuğum kadar

Bin bir türden insan

Hep çöpe attım sormadan

Dün birden geçmez

Yarınım adam seçmez hiç

Kahpeler kahpedir uğraşma hissedemez, piç

Yıkılmaz sandım, bütün duvarlarım hasarlı artık

Dokunmasaydın şakaklarımdan akmazdı yıllardır

Sandım ki tüm yollar aynı, mevsimler hep aynı

Hayır, hayır, bu en sıcak Kasım ayı

Sanki Temmuz’daydık tenin kezzap gibi yaktı

Saydım, saydım, ne kadar sürecek gün saydım

Kara gözüm, kara bahtım

Yaralandım çok kez ahdın var

Karalandım, yara bandım

Kendim kalktım hep

Sana sözüm, iki gözüm

Önüm aksın, ladesim aklımda

Yaradandır, acı çektim yine kalktım bak

Ne ince bitlere bel bağladım ki göremedim yüksek meblağları

Başkası sarmayı bilmiyordu yaramı, «Geçer.»

dedi ama ben dağladım

Arasında kalmışım binaların bi' gecekondu gibi ama hep sağlamım

Yıkılmayan bi' duvarlarım kaldı, aştım artık yüksek dağları

«Hırsım bana çok şey sağladı.»

derken kaybettim o insanları

Takılmadan konuşan bi' adamım ama bu kez unuttum tüm lisanları

Sustum, sustum, «Yetti artık.»

dedim, ağzımı açıp risk almadım

Beni saf belledi zahar, or’da dur biraz

Şükür kimseye hapis kalmadım

Fuck man, «Bi' gün ispatlarım», dedim, «takma bu kadar boş insanları.»

Sıktım sabır taşından su çıktı çünkü patlarsam pis patlarım

«Sen bi' sikime iz bırakmadın Aspo çünkü müziğinde his kalmadı.»

dediler

Yuttum sanma o pis lafları

Ben oluca’m bokunuzu tek tek yediren

Kara gözüm, kara bahtım

Yaralandım çok kez ahdın var

Karalandım, yara bandım

Kendim kalktım hep

Sana sözüm, iki gözüm

Önüm aksın, ladesim aklımda

Yaradandır, acı çektim yine kalktım bak

(Kara gözüm, kara bahtım

Yaralandım çok kez ahdın var

Karalandım, yara bandım

Kendim kalktım hep

Sana sözüm, iki gözüm

Önüm aksın, ladesim aklımda

Yaradandır, acı çektim yine kalktım bak)

ik ben nergens bang voor

Hoe bang ik ook ben voor mezelf

duizend-en-een soorten mensen

Ik gooide het altijd weg zonder te vragen

Gisteren gaat niet weg

Mijn morgen kiest nooit een man

Teven kunnen geen moeite voelen, klootzak

Ik dacht dat het onverwoestbaar was, al mijn muren zijn nu beschadigd

Als je het niet aanraakte, zou het jarenlang niet uit mijn slapen vloeien

Ik dacht dat alle wegen hetzelfde waren, de seizoenen waren altijd hetzelfde

Nee, nee, dit is de warmste november

Het is alsof we in juli waren, je huid brandde als extase

Ik telde, ik telde, ik telde hoe lang het zal duren

Mijn blauwe oog, mijn pech

Ik ben te vaak gekwetst

Ik ben gekrabbeld, mijn pleister

Ik stond altijd zelf op

Mijn woord aan jou, mijn twee ogen

Laat me vooruitgaan, mijn wens is in mijn gedachten

Het is de schepper, ik heb geleden, ik stond weer op kijk

Hoe vertrouwde ik op dunne stukjes die ik geen grote bedragen kon zien?

Niemand anders wist hoe ik mijn wond moest verbinden: "Het gaat wel over."

zei hij maar ik ben uit elkaar

Ik zit vast tussen je gebouwen als een sloppenwijk, maar ik ben altijd solide

Ik heb een onbreekbare muur, nu heb ik de hoge bergen overwonnen.

“Mijn ambitie heeft me zoveel gegeven.”

toen verloor ik die mensen

Ik ben een man die spreekt zonder vast te lopen, maar deze keer vergat ik alle talen

Ik was stil, stil, "Genoeg is genoeg."

Ik zei, ik deed mijn mond niet open en nam het risico

Zahar herinnert me puur, blijf daar voor een tijdje

Godzijdank zit ik met niemand vast

Fuck man, "Ik zal het ooit bewijzen," zei ik, "maak je geen zorgen over zulke ijdele mensen."

Ik kneep in de geduldsteen, want als ik ontploft, zal ik hevig ontploffen.

"Je hebt geen litteken op mijn lul achtergelaten, Aspo, want je muziek heeft geen gevoel."

ze zeiden

Denk niet dat ik die vuile woorden heb ingeslikt

Ik zal degene zijn die je stront een voor een opeet

Mijn blauwe oog, mijn pech

Ik ben te vaak gekwetst

Ik ben gekrabbeld, mijn pleister

Ik stond altijd zelf op

Mijn woord aan jou, mijn twee ogen

Laat me vooruitgaan, mijn wens is in mijn gedachten

Het is de schepper, ik heb geleden, ik stond weer op kijk

(Mijn blauwe oog, mijn pech

Ik ben te vaak gekwetst

Ik ben gekrabbeld, mijn pleister

Ik stond altijd zelf op

Mijn woord aan jou, mijn twee ogen

Laat me vooruitgaan, mijn wens is in mijn gedachten

Het is de schepper, ik heb geleden, ik stond weer op, kijk)