My Only Home - As I Lay Dying

Like a swarm of flies colliding with a moving windshield

So are our lives on this never-ending road

I have left behind my mark only to later be washed away

And was consumed with the allure despite the inevitable decay

When did the road that I’m on become my only home?

When did this become the one place I truly know?

(I truly know)

A journey making us like weeds

Where the wind steals our splendor

But spreads it to the distant fields

Despite our fragile imperfections

Yet shaking walls and wearing wheels

Can never capture my heart the way you do

When did the road that I’m on become my only home?

(my only home)

When did this become the one place I truly know?

I am missing what makes me whole

Als een zwerm vliegen die tegen een bewegende voorruit botst

Zo zijn onze levens op deze oneindige weg

Ik heb mijn sporen achtergelaten om later te worden weggespoeld

En werd verteerd door de allure ondanks het onvermijdelijke verval

Wanneer is de weg waarop ik rijd mijn enige thuis geworden?

Wanneer is dit de enige plek geworden die ik echt ken?

(Ik weet het echt)

Een reis die ons als onkruid doet voelen

Waar de wind onze pracht steelt

Maar verspreidt het naar de verre velden

Ondanks onze fragiele imperfecties

Toch muren schudden en wielen dragen

Kan nooit mijn hart veroveren zoals jij doet

Wanneer is de weg waarop ik rijd mijn enige thuis geworden?

(mijn enige huis)

Wanneer is dit de enige plek geworden die ik echt ken?

Ik mis wat me heel maakt