Nú Gleymist Ég - Árstíðir

Hnepptur í nauð er vindar kalla

Lokast af með sjálfum mér

Er fárviðri herjar fjörðinn minn

Fastur í helli enginn heyrir

Hrópa en einskins verð ég var

Finn hvergi leið um göngin dimm

Held kyrru fyrir

Er sorg ber á dyr

Hörfa undan frostinu gráa

Vona að sárum verði hlíft

Við skriðum af fjallinu háa

Útaf lognast, kvöldið kveður

Langþreyttur hvíldar sofna ég

Hrekk aftur upp við brest

Er nóttina lengir versnar veður

Dagurinn sem aldrei varð

Um eilífð lokast göngin

Ég kemst aldrei héðan út

Held kyrru fyrir

Er sorg ber á dyr

Hörfa undan frostinu gráa

Vona að sárum verði hlíft

Við skriðum af fjallinu háa

Gevangen in nood is de roep van de wind

Afsluiten met mezelf

Er staat een sterke wind in mijn fjord

Vast in een grot die niemand hoort

Schreeuw maar niets dat ik waard was

Vind geen weg door de donkere tunnel

Wees stil

Wanneer verdriet aan de deur komt

Verdwijn uit de grijze vorst

Hoop dat de wonden geheeld zijn

We beklimmen de hoge berg

Buiten wordt het rustiger, de avond neemt afscheid

Moe van de rust, val ik in slaap

Prank back-up door mislukking

Naarmate de nacht vordert, wordt het weer slechter

De dag die nooit is gebeurd

Voor de eeuwigheid gaat de tunnel dicht

Ik kom hier nooit meer weg

Wees stil

Wanneer verdriet aan de deur komt

Verdwijn uit de grijze vorst

Hoop dat de wonden geheeld zijn

We beklimmen de hoge berg