Swallow - Armchair Cynics

On the ceiling the plaster moves like clouds,

That turn to shapes.

Headlights from all the passing cars leak through my blinds,

Crash against the wall.

And I’m a picture frame hiding nicotine stains,

Hung up here for countless days.

Half awake and half asleep,

Just lying here with what’s inside of me.

She cast the darkest shade onto my heart.

Turned a life of love into a bitter pill so hard to swallow.

Hard to swallow.

Here it comes,

The feeling that I don’t want to face this.

Here it comes,

Just when things were getting good.

Here it comes,

The feeling that she cast the darkest shade.

Cancels out the day.

In the morning the sun is a crack of light,

That finds my face.

Shines itself down on this dark room,

Through half filled bottles of spilt cheap booze.

And I’m a pair of shoes strung over a telephone wire,

Over head and out of reach.

I’m half awake and half asleep,

Just lying here with what’s inside of me.

She cast the darkest shade onto my heart.

Turned a life of love into a bitter pill so hard to swallow.

Hard to swallow.

Hard to swallow.

Here it comes,

The feeling that I don’t want to face this.

Here it comes,

Just when things were getting good.

Here it comes,

The feeling that she cast the darkest shade.

Cancels out the day.

Cast the darkest shade…

Cancels out the day…

Here it comes,

The feeling that I don’t want to face this.

Here it comes,

Just when things were getting good.

Here it comes,

The feeling that she cast the darkest shade.

Cancels out the day.

Cast the darkest shade…

Cancels out the day…

Cast the darkest shade…

Cast the darkest shade…

Op het plafond beweegt het gips als wolken,

Dat verandert in vormen.

Koplampen van alle passerende auto's lekken door mijn jaloezieën,

Bots tegen de muur.

En ik ben een fotolijst die nicotinevlekken verbergt,

Hier ontelbare dagen opgehangen.

Half wakker en half slapend,

Gewoon hier liggen met wat er in mij zit.

Ze wierp de donkerste schaduw op mijn hart.

Veranderde een leven van liefde in een bittere pil die zo moeilijk te slikken is.

Moeilijk te slikken.

Hier komt het,

Het gevoel dat ik dit niet onder ogen wil zien.

Hier komt het,

Net toen het goed ging.

Hier komt het,

Het gevoel dat ze de donkerste schaduw wierp.

Annuleert de dag.

In de ochtend is de zon een spleet van licht,

Dat vindt mijn gezicht.

Schijnt op deze donkere kamer,

Door halfgevulde flessen gemorste goedkope drank.

En ik ben een paar schoenen aan een telefoondraad geregen,

Boven het hoofd en buiten bereik.

Ik ben half wakker en half slapend,

Gewoon hier liggen met wat er in mij zit.

Ze wierp de donkerste schaduw op mijn hart.

Veranderde een leven van liefde in een bittere pil die zo moeilijk te slikken is.

Moeilijk te slikken.

Moeilijk te slikken.

Hier komt het,

Het gevoel dat ik dit niet onder ogen wil zien.

Hier komt het,

Net toen het goed ging.

Hier komt het,

Het gevoel dat ze de donkerste schaduw wierp.

Annuleert de dag.

Werp de donkerste schaduw...

Annuleert de dag…

Hier komt het,

Het gevoel dat ik dit niet onder ogen wil zien.

Hier komt het,

Net toen het goed ging.

Hier komt het,

Het gevoel dat ze de donkerste schaduw wierp.

Annuleert de dag.

Werp de donkerste schaduw...

Annuleert de dag…

Werp de donkerste schaduw...

Werp de donkerste schaduw...