Utah Carroll - Arlo Guthrie

So you ask me my kind friend

Why I am sad and still

And why my brow is darkened

Like the clouds upon the hill

Rein in your ponies closer

And I’ll tell you all a tale

Of Utah Carroll, partner

And his last ride on the trail

In a grave without a headstone

Without a date or name

My partner lies there silent

In the land from which I came

Long ago we rode together

We’d ridden side by side

I loved him like a brother

And I wept when Utah died

While riding up one morning

And our work was almost done

The cattle quickly started

On a wild and maddening run

The boss’s little daughter

Who was riding on that side

Rushed in to stop the stampede

It was there my partner died

Lenore upon her pony

Tried to turn the cattle right

But her blanket slipped beneath her

And she caught and held on tight

When we all saw that red blanket

Each cowboy held his breath

For should her pony fail her

None could save the girl from death

When the cattle saw the blanket

Almost dragging on the ground

They were maddened in a moment

And they charged with deafening sound

The girl soon saw her danger

And she turned her pony’s face

And bending in her saddle

Tried the blanket to replace

Just then she lost her balance

In the front of that wild tide

Carroll’s voice controlled the round up

«Lie still, Lenore» he cried

And then close up beside her

Came Utah riding fast

But little did the poor boy know

The ride would be his last

Full often from the saddle

He had caught the trailing rope

To pick her up at full speed

Was now his only hope

He swung low from his saddle

To take her to his arm

We thought that he’d succeeded

That the girl was safe from harm

But such a strain upon his saddle

Had ne’er been put before

And the cinches gave beneath him

And he fell beside Lenore

When the girl fell from her saddle

She had dragged the blanket down

It lay there close beside them

Where they lay upon the ground

Utah took the blanket

And to Lenore he said

«Lie still» and quickly running

Waved the red thing o’er his head

He turned the maddened cattle

From Lenore, his little friend

And as the mighty herd rushed toward him

He turned to met his end

And as the herd came on him

His weapon quickly drew

He was bound to die defended

As all brave cowboys do

The weapon flashed like lightning

And it sounded loud and clear

As the cattle rushed and killed him

He dropped the leading steer

When I broke through that wide circle

To where poor Utah lay

With a thousand wounds and bruises

His life blood ebbed away

I knelt down close beside him

And I knew that all was o’er

As I heard him faintly whisper

«Good-bye, my sweet Lenore»

Next morning at the churchyard

I heard the preacher say

«Don't think our kind friend Utah

Was lost on that great day

He was a much-loved cowboy

And not afraid to die

And we’ll meet him at the round up

On the plains beyond the sky"

So you ask me my kind friend

Why I am sad and still

And why my brow is darkened

Like the clouds upon the hill

Rein in your ponies closer

And I’ll tell you all a tale

Of Utah Carroll, partner

And his last ride on the trail

Dus je vraagt ​​me mijn vriendelijke vriend

Waarom ik verdrietig ben en nog steeds?

En waarom mijn voorhoofd donker is

Zoals de wolken op de heuvel

Houd je pony's dichter in bedwang

En ik zal jullie allemaal een verhaal vertellen

Van Utah Carroll, partner

En zijn laatste rit op het parcours

In een graf zonder grafsteen

Zonder datum of naam

Mijn partner ligt daar stil

In het land waar ik vandaan kom

Lang geleden reden we samen

We hadden zij aan zij gereden

Ik hield van hem als van een broer

En ik huilde toen Utah stierf

Tijdens het oprijden op een ochtend

En ons werk was bijna klaar

Het vee begon snel

Op een wilde en gekmakende run

Het dochtertje van de baas

Wie reed er aan die kant?

Snel naar binnen om de stormloop te stoppen

Het was daar dat mijn partner stierf

Lenore op haar pony

Probeerde het vee naar rechts te draaien

Maar haar deken gleed onder haar door

En ze ving en hield zich stevig vast

Toen we allemaal die rode deken zagen

Elke cowboy hield zijn adem in

Voor als haar pony haar in de steek laat

Niemand kon het meisje van de dood redden

Toen het vee de deken zag

Bijna over de grond slepen

Ze waren in een oogwenk gek

En ze beschuldigden van oorverdovend geluid

Het meisje zag al snel haar gevaar

En ze draaide het gezicht van haar pony

En buigen in haar zadel

Probeerde de deken te vervangen

Op dat moment verloor ze haar evenwicht

Aan de voorkant van dat wilde tij

Carrolls stem controleerde de ronde omhoog

"Lieg stil, Lenore", riep hij

En dan close-up naast haar

Kwam Utah snel rijden

Maar weinig wist de arme jongen?

De rit zou zijn laatste zijn

Vaak vol uit het zadel

Hij had het sleeptouw gevangen

Om haar op volle snelheid op te halen

Was nu zijn enige hoop

Hij zwaaide laag uit zijn zadel

Om haar aan zijn arm te nemen

We dachten dat het hem was gelukt

Dat het meisje veilig was voor kwaad

Maar zo'n belasting op zijn zadel

Was nooit eerder geplaatst

En de cinches gaven onder hem

En hij viel naast Lenore

Toen het meisje van haar zadel viel

Ze had de deken naar beneden gesleept

Het lag daar vlak naast hen

Waar ze op de grond lagen

Utah nam de deken

En tegen Lenore zei hij:

«Stil liggen» en snel rennen

Zwaaide met het rode ding over zijn hoofd

Hij veranderde het gek geworden vee

Van Lenore, zijn kleine vriend

En toen de machtige kudde naar hem toe snelde...

Hij draaide zich om om aan zijn einde te komen

En toen de kudde op hem afkwam

Zijn wapen trok snel

Hij moest verdedigd sterven

Zoals alle dappere cowboys doen

Het wapen flitste als de bliksem

En het klonk luid en duidelijk

Terwijl het vee hem haastte en hem doodde

Hij liet het leidende stuur vallen

Toen ik door die brede cirkel brak

Naar waar het arme Utah lag

Met duizend wonden en kneuzingen

Zijn levensbloed vloeide weg

Ik knielde dicht naast hem neer

En ik wist dat alles goed was

Terwijl ik hem zachtjes hoorde fluisteren

"Vaarwel, mijn lieve Lenore"

De volgende ochtend op het kerkhof

Ik hoorde de prediker zeggen:

"Denk niet dat onze vriendelijke vriend Utah"

Was verdwaald op die geweldige dag

Hij was een zeer geliefde cowboy

En niet bang om te sterven

En we zullen hem ontmoeten bij de round-up

Op de vlaktes voorbij de hemel'

Dus je vraagt ​​me mijn vriendelijke vriend

Waarom ik verdrietig ben en nog steeds?

En waarom mijn voorhoofd donker is

Zoals de wolken op de heuvel

Houd je pony's dichter in bedwang

En ik zal jullie allemaal een verhaal vertellen

Van Utah Carroll, partner

En zijn laatste rit op het parcours