Останусь - Анне Вески

В конце тоннеля яркий свет слепой звезды,

Подошвы на сухой листве оставят следы.

Ещё под кожей бьется пульс, и надо жить...

Я больше, может, не вернусь, а, может, я с тобой останусь

Останусь пеплом на губах,

Останусь пламенем в глазах,

В твоих руках дыханием ветра...

Останусь снегом на щеке,

Останусь светом вдалеке,

Я для тебя останусь светом...

В конце тоннеля яркий свет, и я иду,

Иду по выжженной траве, по тонкому льду.

Не плачь, я боли не боюсь – её там нет.

Я больше, может, не вернусь, а, может, я с тобой останусь...

Останусь пеплом на губах,

Останусь пламенем в глазах,

В твоих руках дыханием ветра...

Останусь снегом на щеке,

Останусь светом вдалеке,

Я для тебя останусь светом...

Aan het einde van de tunnel het heldere licht van een blinde ster

Zolen op droog gebladerte zullen sporen achterlaten.

De pols klopt nog steeds onder de huid, en je moet leven...

Ik kom misschien niet meer terug, maar misschien blijf ik bij jou

Ik zal as op mijn lippen zijn

Ik zal een vlam in mijn ogen blijven

In jouw handen met de adem van de wind...

Ik zal sneeuw op mijn wang blijven,

Ik blijf een licht in de verte

Ik zal je licht zijn...

Er is een helder licht aan het einde van de tunnel en ik loop

Ik loop op verschroeid gras, op dun ijs.

Niet huilen, ik ben niet bang voor pijn - het is er niet.

Ik kom misschien niet meer terug, maar misschien blijf ik bij jou ...

Ik zal as op mijn lippen zijn

Ik zal een vlam in mijn ogen blijven

In jouw handen met de adem van de wind...

Ik zal sneeuw op mijn wang blijven,

Ik blijf een licht in de verte

Ik zal je licht zijn...