The Moment - Anne Clark

Late april

Late evening

Powder blue sky

Cools and fades

To a neutral tone of grey

No hue

No reflections

Silhouettes

— skeletons of steel

Take shape

On the horizon

Iron takes the places of air

Each breath tasting bitter warm

Like blood

Night descending

In phosphorous little drops

Into my eyes

Sharper than the moment

My stomach tightens

As in acceleration cars

Or at the certainly of s**

And doesn’t pass

This is where the day has led me

This is asa far as I have come

eind april

Late avond

Poederblauwe lucht

Koelt en vervaagt

Naar een neutrale grijstint

Geen kleur

Geen reflecties

silhouetten

— skeletten van staal

Vorm krijgen

Op de horizon

IJzer neemt de plaatsen van lucht in

Elke adem smaakt bitter warm

zoals bloed

Nacht aflopend

In kleine fosfordruppels

In mijn ogen

Scherper dan het moment

Mijn maag trekt samen

Zoals in acceleratieauto's

Of op de zeker van s**

En gaat niet voorbij

Dit is waar de dag me naartoe heeft geleid

Dit is voor zover ik ben gekomen