Cane Hill - Anne Clark

Here

Upon these ghostly shadows

Of men and women

There are no smiles

Singly

They mingle

With the greyness of the walls

And at strange angels

They travel on

To nowhere

Each a nucleus

Of sadness and despair

Small

Or no conversation

Passes their cigarette-stained lips

They sit

The lonely ones

Sitting eternally

In institutions

That have become their eyes

That have become their arms

Their legs

They are empty now

Just shells moving back and forth

Upon a shore

Of some uncharted beach

Up steep green hills

They linger

Like the darknest thoughts

That push them selves

Into your mind

You cannot question them

For they will not answer you

They

Are our deepest fears

Hier

Op deze spookachtige schaduwen

Van mannen en vrouwen

Er zijn geen glimlachen

Afzonderlijk

ze vermengen zich

Met de grijsheid van de muren

En bij vreemde engelen

Ze reizen verder

Naar nergens

Elk een kern

Van verdriet en wanhoop

Klein

Of geen gesprek

Passeert hun met sigaretten besmeurde lippen

Zij zitten

De eenzamen

Eeuwig zitten

In instellingen

Dat zijn hun ogen geworden

Dat zijn hun armen geworden

hun benen

Ze zijn nu leeg

Gewoon schelpen die heen en weer bewegen

Op een kust

Van een onbekend strand

Steile groene heuvels op

ze blijven hangen

Zoals de donkerste gedachten

Die zichzelf pushen

In je gedachten

Je kunt ze niet in twijfel trekken

Want ze zullen je niet antwoorden

Zij

Zijn onze diepste angsten