Now - Anne Clark

Swaet runs down the centre of my back

Crawling like an insect — it makes a track

Swaet runs down the nape of my neck

Anticipation — the cause and the effect

So catch each drop as I catch each breath

'Til there’s no doubt, no indecision, 'til there’s not one question left

Walking streets alone amid a mass of strangers faces

Fill my time with thoughts of you and I in distant places

Now I must have you!

You breathe new life — it’s all around

It calls my name without a sound

This distance cuts down deep inside

Planes carre like knievs acrosss the sky

I must be with you!

This place never cares to see who goes or who remains

I wait and watch the boats set sail, I linger and listen to the far off trains

This land of mine, drifts off alone, far out to sea

With no direction, no intention, nothing left to offer me

And I can’t stay!

It stand alone — back on the world

And through it all it still seems to curl

Itself around the people, binding tighter than a rope

Gives nothing away for something, each day without hope

It’s no home for the luxury of love!

The Good Life out of each on the placards

Doesn’t hide away the truth of the broken down facades

The buildings burn, the streets on fire

Every muscle, every nerve stretched to reach for somewhere higher

Feel me now!

Will youremain, place your trust

Turn ideas into motions before mechanisms rust

Will you hold me tight with arms, with words, in your comfort keep me warm

I beg refuge in your shelter as I fly into the storm

Take me!

Take me now

Swaet loopt over het midden van mijn rug

Kruipen als een insect — het maakt een spoor

Swaet loopt langs mijn nek

Anticipatie — de oorzaak en het gevolg

Dus vang elke druppel op zoals ik elke ademtocht vang

Totdat er geen twijfel meer is, geen besluiteloosheid, tot er geen vraag meer over is

In je eentje door de straten lopen te midden van een massa vreemdengezichten

Vul mijn tijd met gedachten aan jou en mij op verre plaatsen

Nu moet ik jou hebben!

Je ademt nieuw leven in — het is overal

Het roept mijn naam zonder geluid

Deze afstand snijdt diep van binnen

Vliegtuigen vliegen als knievs door de lucht

Ik moet bij je zijn!

Deze plaats geeft er nooit om wie gaat of wie blijft

Ik wacht en kijk hoe de boten vertrekken, ik blijf hangen en luister naar de verre treinen

Dit land van mij drijft alleen weg, ver naar zee

Zonder richting, geen intentie, niets meer om me aan te bieden

En ik kan niet blijven!

Het staat op zichzelf — terug op de wereld

En door dit alles lijkt het nog steeds te krullen

Zichzelf rond de mensen, strakker binden dan een touw

Geeft niets weg voor iets, elke dag zonder hoop

Het is geen thuis voor de luxe van liefde!

Het goede leven van elk op de borden

Verbergt de waarheid van de afgebroken gevels niet

De gebouwen branden, de straten staan ​​in brand

Elke spier, elke zenuw gestrekt om ergens hoger te komen

Voel me nu!

Blijf je, leg je vertrouwen

Zet ideeën om in bewegingen voordat mechanismen roesten

Wil je me stevig vasthouden met armen, met woorden, in je comfort houd me warm

Ik smeek mijn toevlucht tot je schuilplaats terwijl ik de storm in vlieg

Neem mij!

Neem me nu