Nothing At All - Anne Clark

All this tenderness has come to nothing

All that we require is being rearranged

I’ve no wish to look to the future

For my exspectations will no doubt be changed

Just rolloing along on the rest of the waves

My statements and strategies are quickly dismissed

Poisoned pens in invisible paper

Steel knuckles concealed by velvet fists

What is the chance of us living

Some of our simplest dreams

Are all the structures we build here

Really as frail as they seem

The dying are the lovers of this modern world

The power and the glory survives

With radio active bargaining

And the valueness of our lives

My turn to crumble

My turn to fall

From so very humble

To nothing al all

@Sond: weltschmerz

This is where silence runs it’s course

And sadness wipes it’s eyes upon us

We fall from a structure build on troubled minds

My world becomes iron and grows an cold as Winter

Soldiers in uniforms of nudity march over open hearts

Sweetly and sickly scented by roses

And your world I’d crushing you like those flowers

By scripts written into your skinwith the in of thorns

Ashen faces sink into silence

All lonesome trends brush shoulders

All of last nights degredation

Builds foundations on us both

Al deze tederheid is op niets uitgelopen

Het enige dat we nodig hebben, is dat het wordt herschikt

Ik wil niet naar de toekomst kijken

Voor mijn vermoedens zal ongetwijfeld worden veranderd

Gewoon voortrollen op de rest van de golven

Mijn uitspraken en strategieën worden snel afgewezen

Vergiftigde pennen in onzichtbaar papier

Stalen knokkels verborgen door fluwelen vuisten

Wat is de kans dat we leven?

Enkele van onze eenvoudigste dromen

Zijn alle structuren die we hier bouwen?

Echt zo broos als ze lijken

De stervenden zijn de minnaars van deze moderne wereld

De kracht en de glorie overleeft

Met radioactief onderhandelen

En de waarde van ons leven

Mijn beurt om af te brokkelen

Mijn beurt om te vallen

Van zo erg nederig

Naar niets allemaal

@Sond: weltschmerz

Dit is waar stilte zijn gang gaat

En verdriet veegt zijn ogen op ons af

We vallen uit een structuur die is gebouwd op verontruste geesten

Mijn wereld wordt ijzer en wordt zo koud als de winter

Soldaten in naaktheidsuniformen marcheren over open harten

Zoet en ziekelijk geparfumeerd door rozen

En jouw wereld, ik zou je verpletteren zoals die bloemen

Door scripts die in je huid zijn geschreven met de doornen

Ashen-gezichten verzinken in stilte

Alle eenzame trends borstelen de schouders

Alle degradatie van afgelopen nacht

Bouwt een fundament op ons allebei