Act One Finale - Andrew Lloyd Webber, The Original London Cast Of 'The Woman In White', Jill Paice

What’s that?

Hush, be calm!

(She appears to them. Laura and Anne gaze in awe at each other)

I look at you and see myself

I look at you and see myself

So strange, and yet so true

I see my soul in you

Almost my living replica

It’s true!

Our every move so similar

So much like you!

My face, but with years of strain

Your eyes reveal such pain

It’s like I’ve known you all my life

At last, it’s safe to hope again

Somehow you complete you

I know I can trust you

Here with you

I am safe at last

You were there

You were always there

Like your heart

Beats within my heart

And the truth

It can set us free

Now that we’re together

We must help each other

(Suddenly gunshots are heard, and the strange sound of hunting horns)

I hear them coming!

They’ve come to lock me up

Don’t let them catch me

Don’t let them take me back!

(She starts to run, the women following her: «Anne! Please wait, Anne!»)

(Sir Percival appears with servants)

The one in white!

She must not get away again!

(to Laura and Marian)

I thank you both

For having led me straight to her!

(Men try to capture her. Anne turns on Laura)

You have betrayed me!

You have set a trap here!

No, no, believe me!

Curse you, Lady Glyde!

Take her back to the asylum!

(The men grab for her. She escapes)

(to Glyde)

You may lock me up forever

But I will set my secret free!

You can’t stop me

Now I’ll tell the world

What you did to me!

Shut up her mouth and her ugly lies!

(The men gag her)

Let her go!

Count Fosco, you’ve got to help us!

(Fosco goes to Anne. She struggles. He injects her with a sedative.

She faints into the arms of the men, her captors)

I’m sorry.

The woman was a danger to herself.

I had no choice

It is the best way!

I am a doctor

(Sir Percival and Fosco exit with Anne and the other men. The two women are

left, shivering and afraid)

We are powerless

At the hands of these men!

(Marian puts her arms round her sister)

We will not be victims, Laura.

We will right this wrong

(The two remain as the light fades and a thunderstorm rumbles somewhere in the

distance)

Wat is dat?

Stil, wees kalm!

(Ze verschijnt aan hen. Laura en Anne kijken elkaar vol ontzag aan)

Ik kijk naar jou en zie mezelf

Ik kijk naar jou en zie mezelf

Zo vreemd en toch zo waar

Ik zie mijn ziel in jou

Bijna mijn levende replica

Het is waar!

Al onze bewegingen lijken zo op elkaar

Zo veel zoals jij!

Mijn gezicht, maar met jaren van spanning

Je ogen onthullen zoveel pijn

Het is alsof ik je al mijn hele leven ken

Eindelijk is het veilig om weer te hopen

Op de een of andere manier maak je je compleet

Ik weet dat ik je kan vertrouwen

Hier met jou

Ik ben eindelijk veilig

Jij was daar

Je was er altijd

Vind je hart leuk

Klopt in mijn hart

en de waarheid

Het kan ons bevrijden

Nu we samen zijn

We moeten elkaar helpen

(Plots worden geweerschoten gehoord en het vreemde geluid van jachthoorns)

Ik hoor ze aankomen!

Ze zijn gekomen om me op te sluiten

Laat ze me niet pakken

Laat ze me niet terugnemen!

(Ze begint te rennen, de vrouwen volgen haar: «Anne! Even geduld, Anne!»)

(Sir Percival verschijnt met bedienden)

Die in het wit!

Ze mag niet meer wegkomen!

(tegen Laura en Marian)

Ik dank jullie allebei

Voor het feit dat ze me rechtstreeks naar haar hebben geleid!

(Mannen proberen haar te vangen. Anne keert zich tegen Laura)

Je hebt me verraden!

Je hebt hier een val gezet!

Nee, nee, geloof me!

Vervloek je, Lady Glyde!

Breng haar terug naar het gesticht!

(De mannen grijpen naar haar. Ze ontsnapt)

(tegen Glyde)

Je mag me voor altijd opsluiten

Maar ik zal mijn geheim vrijgeven!

Je kunt me niet stoppen

Nu zal ik het de wereld vertellen

Wat jij me hebt aangedaan!

Hou haar mond en haar lelijke leugens!

(De mannen kokhalzen haar)

Laat haar gaan!

Graaf Fosco, u moet ons helpen!

(Fosco gaat naar Anne. Ze worstelt. Hij injecteert haar met een kalmerend middel.

Ze valt flauw in de armen van de mannen, haar ontvoerders)

Mijn excuses.

De vrouw vormde een gevaar voor zichzelf.

Ik had geen keuze

Het is de beste manier!

Ik ben een dokter

(Sir Percival en Fosco gaan weg met Anne en de andere mannen. De twee vrouwen zijn

links, rillend en bang)

We staan ​​machteloos

Door de handen van deze mannen!

(Marian slaat haar armen om haar zus)

We zullen geen slachtoffers zijn, Laura.

We zullen dit rechtzetten

(De twee blijven als het licht vervaagt en een onweersbui rommelt ergens in de

afstand)