Un barco un poco - Andrés Calamaro

La canción de los puertos

Que no veremos nunca

Donde no volveremos

Más juntos los dos

La canción del mar

Del agua salada

Que ya no nos va a mojar

Jamás

La canción de los principios

La canción de los finales

Son las canciones que, mejor olvidarse

Y si vuelvo a algún lugar nuestro

Voy a sentir tristeza

Y espero con entereza

Saberlo llevar

La canción de dos ciudades

Demasiado separadas por la vida

Por una herida infectada

Si me ven que me voy

Que vuelvo o salgo adelante

Espero llegar elegante a ninguna fiesta

Donde están?

Donde están?

Que vuelvan por un ratito

Los años que se hacen viejos

En el espejo

Para mí mirar un puerto es sentirme

Un barco un poco

Que se cruza se saluda con la mano

Desde lejos

Por favor, no ven cómo me estoy rompiendo

Si fuera un barco también me estaría hundiendo

Vénganme a buscar al fondo del mar

No pude seguir respirando

Y el le dijo a mi corazón

Que siga recordando

Het lied van de havens

die we nooit zullen zien

waar we niet zullen terugkeren

Meer samen de twee

het lied van de zee

van zout water

Dat we er niet meer nat van worden

Nooit

Het lied van het begin

Het lied van eindes

Het zijn de liedjes die je beter kunt vergeten

En als ik terugkeer naar een plaats van ons

Ik zal verdriet voelen

En ik kijk ernaar uit

weet hoe je het moet dragen

Het lied van twee steden

Te ver uit elkaar voor het leven

Van een geïnfecteerde wond

Als ze me zien, ga ik weg

dat ik terugkom of ga

Ik hoop elegant aan te komen op elk feest

Waar zijn zij?

Waar zijn zij?

Kom nog even terug

de jaren worden oud

In de spiegel

Voor mij is kijken naar een haven voelen

een kleine boot

Wie oversteekt wordt begroet met de hand

van ver

Zie alsjeblieft niet hoe ik breek

Als ik een schip was, zou ik ook zinken

Kom me zoeken op de bodem van de zee

Ik kon niet blijven ademen

En hij vertelde mijn hart

blijf onthouden