Tu pavada - Andrés Calamaro

La última noche que me animo a recordar

Es la misma madrugada que guardaste en tu placard

La verdad es que me alegro y se muy bien que para vos

Olvidarme es tu mayor felicidad

Además no te cuesta nada

Ya me conforma ser tu juego

Tu pavada…

Hoy seria infeliz si no me haces sufrir

Si no me haces sufrir

La primera mañana que me hiciste disfrutar

Fue un domingo a la tarde en realidad

Me causó y todavía llevo ese horror en mi piel

Ese horror en mi piel

Sigo vivo solo si se lo que haces, lo que haces

Si sé lo que haces

Nadie me va a convencer de que esto no este bien

Mis lagrimas ya no hacen ruido tras la puerta todo tapa tu gemido

No me dejes nunca sin mi dosis de terror, no respiro

Si es humillación por favor no pares nunca

Mi único orgullo es saber que sos tan puta

Prohibido quejarme si yo fui tu creador

Soy como frankestein, pero no soy doctor

Soy como frankestein, pero no soy doctor

Soy un enfermo, el que mas te enferma

Soy quien te enseño a pulirme con la lengua

Tengo amigos que respiran tu conducta indecente

Y te arrancaría la ropa con los dientes, con los dientes

Y me voy a llorar a la Iglesia, a la Mezquita, el templo

El cementerio… soy como un prócer desbordando su tormento

Para algunos soy pajero y enfermo

Por fin tengo un quebranto all out of the records.

Nada mas es mas lindo que esto que es tan feo

Pronto todos me dirán

No te escucho, no te veo, no te creo

No te quiero

De laatste nacht die ik me durf te herinneren

Het is dezelfde ochtend die je in je kast hebt bewaard

De waarheid is dat ik blij ben en dat weet ik heel goed voor jou

Mij ​​vergeten is je grootste geluk

Bovendien kost het je niets

Ik ben tevreden om jouw spel te zijn

jouw onzin...

Vandaag zou ik ongelukkig zijn als je me niet laat lijden

Als je me niet laat lijden

De eerste ochtend waarvan je me liet genieten

Het was eigenlijk een zondagmiddag

Het zorgde ervoor dat ik en ik draag die horror nog steeds op mijn huid

Die horror op mijn huid

Ik leef nog alleen als ik weet wat je doet, wat je doet

Ja ik weet wat je doet

Niemand gaat me ervan overtuigen dat dit niet klopt

Mijn tranen maken geen geluid meer achter de deur, alles bedekt je gekreun

Laat me nooit achter zonder mijn dosis terreur, ik adem niet

Als het vernedering is, stop dan nooit

Mijn enige trots is te weten dat je zo'n hoer bent

Verboden te klagen als ik je schepper was

Ik ben net als Frankenstein, maar ik ben geen dokter

Ik ben net als Frankenstein, maar ik ben geen dokter

Ik ben een zieke persoon, degene die je het meest ziek maakt

Ik ben degene die je heeft geleerd mezelf te poetsen met je tong

Ik heb vrienden die jouw onfatsoenlijk gedrag ademen

En ik zou je kleren eraf scheuren met mijn tanden, met mijn tanden

En ik ga huilen bij de kerk, de moskee, de tempel

De begraafplaats... Ik ben als een held die zijn kwelling overstroomt

Voor sommigen ben ik een eikel en ziek

Ik heb eindelijk een break van alle records.

Niets anders is mooier dan dit dat zo lelijk is

Binnenkort zal iedereen het me vertellen

Ik hoor je niet, ik zie je niet, ik geloof je niet

ik mag jou niet