Tinta roja - Andrés Calamaro

Paredón, tinta roja en el gris del ayer

Tu emoción de ladrillo, feliz

Sobre mi callejón, con un borrón

Pintó la esquina

Y el botón que

En el ancho de la noche

Puso el filo de la ronda

Como un broche

Y aquel buzón carmín y aquel fondín

Donde lloraba el tano

Un rubio amor lejano

Que mojaba con bon vin

¿Dónde estará mi arrabal?

¿Quién se robó mi niñez?

¿En qué rincón, luna mía

Volcás, como entonces

Tu clara alegría?

Veredas que yo pisé

Malevos que ya no son

Bajo tu cielo de raso

Trasnocha un pedazo

De mi corazón

Paredón, tinta roja en el gris del ayer

Borbotón de mi sangre infeliz

Que vertí en el malvón

De aquel balcón que la escondía

Yo no sé

Si fue negro de mis penas

O fue rojo de tus venas

Mi sangría

Porque llegó y se fue tras el carmín

Y el gris fondín lejano

Donde lloraba el tano

Sus nostalgias de bon vin

Paredón, rode inkt in het grijs van gisteren

Je baksteenemotie, gelukkig

Over mijn steegje, met een waas

de hoek geschilderd

En de knop die

In de breedte van de nacht

Hij zette de rand van de ronde

als een broche

En die karmijnrode brievenbus en die fondín

waar de tano huilde

Een blonde verre liefde

dat hij nat is met bon vin

Waar zal mijn wijk zijn?

Wie heeft mijn jeugd gestolen?

In welke hoek, mijn maan

Volcás, zoals toen

Jouw duidelijke vreugde?

Paden die ik betrad

Malevo's die er niet meer zijn

onder je satijnen hemel

blijf een beetje op

Vanuit mijn hart

Paredón, rode inkt in het grijs van gisteren

Het gorgelen van mijn ongelukkige bloed

Wat heb ik in de malvon gegoten?

Vanaf dat balkon dat haar verborg

ik weet het niet

Als het zwart was van mijn verdriet

Of was het rood uit je aderen

mijn sangria

Omdat hij kwam en ging achter Carmine aan

En het verre grijs

waar de tano huilde

Zijn heimwee naar bon vin