Tan triste no es el blues - Andrés Calamaro

Cuando este blues perdió la fe

Se levantó y la encontró

Sabe reír y no es azul

Tan triste no es el blues

No va a saber a dónde ir

Porque su identidad es existir

Para cantar y recordar

Tan triste no es el blues

Si tus mentiras siempre dicen la verdad

Si tus amigos ya se fueron en el último autobús

Hay que decir: es menester

Tan triste no es el blues

No obstante lo cual, a mi soledad

Le sobra lastimado un bandoneón

Voy a durar para cantar

Tan triste no es el blues

No obstante lo cual, a mi soledad

Le sobra lastimado un bandoneón

Voy a durar para cantar

Tan triste no es el blues

Tan triste no es el blues

Tan triste no es el blues

Tan triste no es

Toen deze blues het vertrouwen verloor

Hij stond op en vond haar

Hij weet hoe hij moet lachen en hij is niet blauw

Zo verdrietig is de blues niet

zal niet weten waar te gaan

Omdat je identiteit moet bestaan

zingen en onthouden

Zo verdrietig is de blues niet

Als je leugens altijd de waarheid vertellen

Als je vrienden al met de laatste bus zijn vertrokken

Het moet gezegd: het is nodig

Zo verdrietig is de blues niet

Desondanks, tot mijn eenzaamheid

Hij heeft een gewonde bandoneon over

Ik zal het laatst zingen

Zo verdrietig is de blues niet

Desondanks, tot mijn eenzaamheid

Hij heeft een gewonde bandoneon over

Ik zal het laatst zingen

Zo verdrietig is de blues niet

Zo verdrietig is de blues niet

Zo verdrietig is de blues niet

zo verdrietig is het niet