Nuestra piel - Andrés Calamaro

Y si los días dejan de caminar

Todos los días iguales

Va a ser cuestión de seguir adelante

Sin mirar atrás

Y además para qué

El tiempo nos quita, el tiempo nos da

El tiempo nos enseña y nos enseña mal

Vamos a caminar por la sombra

Vamos a caminar de la mano

Por calles llenas de hojas de otoño sin barrer

Por una plaza donde nadie juega más

¿Para qué disimular?

No vamos a ninguna parte

No va a ser fácil, ya lo sé

Pero nunca lo es

Es como arrancarse algo

Es como ahogarse

Es como quemarse la mano

Es como quebrarse un hueso

Hay que darle la razón la los que tienen razón

A los que aún no sabemos quienes somos

Pero estamos adentro

De nuestra ropa, de nuestra camisa, de nuestra piel

De nuestra ropa, de nuestra camisa, de nuestra piel

De nuestra ropa, de nuestra piel

En als de dagen stoppen met lopen

elke dag hetzelfde

Het wordt een kwestie van doorgaan

Zonder achterom te kijken

En ook waarvoor?

Tijd neemt van ons, tijd geeft ons

Tijd leert ons en leert ons verkeerd

Laten we in de schaduw lopen

Laten we hand in hand lopen

Door straten vol ongeveegde herfstbladeren

Voor een plein waar niemand meer speelt

Waarom verbergen?

we gaan nergens heen

Het wordt niet makkelijk, ik weet het al

maar dat is het nooit

Het is alsof je iets afscheurt

het is als verdrinken

Het is alsof je je hand verbrandt

Het is alsof je een bot breekt

Je moet het eens zijn met degenen die gelijk hebben

Voor degenen onder ons die nog steeds niet weten wie we zijn

maar we zijn binnen

Van onze kleding, van ons hemd, van onze huid

Van onze kleding, van ons hemd, van onze huid

Van onze kleding, van onze huid