Mi lobotomía - Andrés Calamaro

Mi lobotomía salgo a la calle a buscarla

La llamo a gritos, la necesito, mi lobotomía

Es amor, es necesidad, es un vínculo hipotecario

Con el olvido, la mía lobotomía

La quiero como algunas mujeres quieren a sus tetas

No te metas con mi lobotomía

Es mi solución para tantas cosas

Que me quitan el sueño

Porque quiero volver a ser dueño

De mi alma si no palma el alma

Y falta poco no soporto la naúsea oxidada

No soporta nada necesito el descanso

Esa intervención ¡Hoy es el día!

Me lo temía, pero es peor mi lobotomía

No es vida la mía, estoy pensando tanto

Y sintiendo demasiado que sensibilísimo tarado

Me lo temía, se arregla fácil con lobotomía

Mijn lobotomie Ik ga de straat op om ernaar te zoeken

Ik roep haar uit, ik heb haar nodig, mijn lobotomie

Het is liefde, het is nodig, het is een hypothecaire obligatie

Met vergetelheid, mijn lobotomie

Ik hou van haar zoals sommige vrouwen van hun tieten houden

Knoei niet met mijn lobotomie

Het is mijn oplossing voor zoveel dingen

die mijn slaap wegnemen

Omdat ik weer de eigenaar wil zijn

Van mijn ziel als je de ziel niet palmt

En er is weinig waar ik niet tegen kan die roestige misselijkheid

Ik kan niets uitstaan, ik heb rust nodig

Die interventie Vandaag is het zover!

Ik was er bang voor, maar mijn lobotomie is erger

Het is niet mijn leven, ik denk zo veel

En te veel die zeer gevoelige idioot voelen

Ik was er bang voor, het is makkelijk op te lossen met een lobotomie