Las Rimas - Andrés Calamaro

Cruzamos apellidos en este desmadre

Y honramos la memoria de nuestro padre

Porque la foto necesita un nuevo encuadre

Porque no tengo ni un perro que me ladre

En el mapa de los caminos perdidos

Tengo las manos y los pies dormidos

Si no tengo el gusto no tengo enemigos

Poca peluza para demasiados ombligos

Respeto a los de la vereda de enfrente

Y doblo cucharas con la mente

Vivo tranquilo como en medio oriente

Lo bueno de estar solo es que la soledad no miente

No es el cuento chino, me importa un pimiento

No guardo rencores, pero nunca miento

Me tire cinco años sin salir de mi departamento

Durmiendo poco y nada pero sin recomordimiento

Somos la rabia, somos la gente

Primero te lavas la boca con detergente

Respetamos al que sabe respetar naturalmente

Y toleramos al que piensa diferente

No salgo de casa pero soy bueno

Puedo rimar con azúcar, puedo rimar con veneno

El amor en tiempos de ibuprofeno

Tiene cobertura pero no tiene relleno

(Las rimas…)

Tiene cobertura, pero no tiene relleno

Gas pimienta en la escalera del congreso

Pidieron queso y le rompieron un hueso

No hay camino que no empiece con un beso

Pero vas a terminar sintiendote preso

Preso de los mimos y de los cumpleaños

Pensando quien va a pagar los daños

Y no te pesan las pajas, te pesan los años

Y los reflejos del espejo son extraños

Parecia que los tengo bien usado

Pero quiero mi lanza romana en el costado

No soy el nazareno en la cruz clavado

El museo del prado es todo falsificado

Esto no es un campo de concentraciones

No me acuerdo la letra de ninguna de mis canciones

Ya no tengo tiempo para mas emociones

Mis amigos son asaltantes de camiones

A donde quiero llegar con esto, mis amigos

Demasiada peluza para muy pocos ombligos

Si puedo despierto a los cerebros dormidos

Que vuelvan los hijos y los nietos perdidos

We kruisen achternamen in deze chaos

En we eren de nagedachtenis van onze vader

Omdat de foto een nieuwe lijst nodig heeft

Omdat ik niet eens een hond heb die naar me blaft

Op de kaart van verloren wegen

Mijn handen en voeten slapen

Als ik de smaak niet heb, heb ik geen vijanden

Te weinig pluisjes voor te veel navels

Respect voor degenen aan de overkant

En ik buig lepels met mijn verstand

Ik woon rustig zoals in het Midden-Oosten

Het goede aan alleen zijn is dat eenzaamheid niet liegt

Het is geen lang verhaal, het kan me niet schelen

Ik koester geen wrok, maar ik lieg nooit

Ik heb vijf jaar doorgebracht zonder mijn appartement te verlaten

Weinig en niets anders slapen dan zonder spijt

Wij zijn de woede, wij zijn de mensen

Eerst was je je mond met afwasmiddel

We respecteren degene die natuurlijk weet te respecteren

En we tolereren degenen die anders denken

Ik ga het huis niet uit, maar ik ben goed

Ik kan rijmen met suiker, ik kan rijmen met gif

Liefde in de tijd van ibuprofen

Heeft dekking maar geen vulling

(De rijmpjes...)

Heeft dekking, maar geen vulling

Pepperspray op de trappen van het Congres

Ze vroegen om kaas en ze braken een bot?

Er is geen pad dat niet begint met een kus

Maar je zult je uiteindelijk gevangen voelen

Gevangene van verwennerij en verjaardagen

Nadenken wie de schade gaat betalen

En de rietjes drukken je niet, de jaren drukken je neer

En de spiegelreflecties zijn vreemd

Ik leek ze goed te hebben gebruikt

Maar ik wil mijn Romeinse speer in de zijkant

Ik ben niet de Nazarener die aan het kruis is genageld

Het Prado-museum is allemaal vervalst

Dit is geen concentratiekamp

Ik herinner me de tekst van mijn liedjes niet meer

Ik heb geen tijd meer voor meer emoties

Mijn vrienden zijn truck raiders

Waar wil ik hiermee heen, mijn vrienden?

Te veel pluis voor te weinig navels

Als ik slapende hersenen wakker kan maken

Laat de verloren kinderen en kleinkinderen terugkeren