En el último trago (Versión abstemia) - Andrés Calamaro

Tómate esta botella conmigo

y en el último trago nos vamos.

Quiero ver a que sabe tu olvido

sin poner en mis ojos tus manos.

Esta noche no voy a rogarte,

esta noche te vas de a de veras;

qué difícil tener que dejarte

sin que sienta que ya no me quieras.

Nada me han enseñado los años

siempre caigo en los mismos errores.

Otra vez a brindar con extraños

y a llorar por los mismos dolores.

Tómate esta botella conmigo

y en el último trago me besas.

Esperamos que no haya testigos

por si acaso te diera vergüenza.

Si algún día sin querer tropezamos,

no te agaches ni mi hables de frente;

Simplemente la mano nos damos

y después que murmure la gente.

Nada me han enseñado los años

siempre caigo en los mismos errores.

Otra vez a brindar con extraños

y a llorar por los mismos dolores.

Tómate esta botella conmigo

y en el último trago nos vamos…

neem deze fles mee

en bij de laatste borrel vertrekken we.

Ik wil zien hoe jouw vergetelheid smaakt

zonder je handen in mijn ogen te leggen.

Vanavond ga ik je niet smeken,

vanavond ga je echt;

hoe moeilijk om je te moeten verlaten

zonder het gevoel te hebben dat je niet meer van me houdt.

De jaren hebben me niets geleerd

Ik val altijd in dezelfde fouten.

Weer om te proosten met vreemden

en huilen om dezelfde pijn.

neem deze fles mee

en in de laatste slok kus je me.

We hopen dat er geen getuigen zijn

voor het geval je je zou schamen.

Als we op een dag per ongeluk struikelen,

buig niet voorover of praat niet tegen me;

We schudden gewoon de hand

en daarna morren de mensen.

De jaren hebben me niets geleerd

Ik val altijd in dezelfde fouten.

Weer om te proosten met vreemden

en huilen om dezelfde pijn.

neem deze fles mee

en bij de laatste borrel vertrekken we...