El pasodoble de los amigos ausentes - Andrés Calamaro

Mi habitación está cerca del río

Pero se escucha el ruido del mar

Para naufragar hace frío

Y prefiero nunca naufragar

Y el Pasodoble-Punky avisa que el tercio del medio está por empezar

A las nueve si no llueve te espero en un bar para empezar a olvidar

Cuando estuvimos en África por última vez

Estaba clareando y trajimos chocolate caliente

Donde hay poca diferencia entre el vendedor y el cliente

Mi último desayuno del fin del mundo fue despedida

Con un chorizo especialista en Fiat Uno que no volví a ver más en mi vida

El Pasodoble-Noble aterriza cuando el tercio del medio empezó a terciar

A las nueve si no llueve te espero en el Once para naufragar

El mundo fue pero es lo que hay y «siempre será una porquería»

El tango del mango desafina pero la guillotina puso el ojo en él

Pobre Tanguito si los bandoneones no tienen pulmones no quieren tocar

Justo cuando el Pasodoble-Vieja era «Es preferible reír que llorar»

Y Veo-Doble distorsiona «Con mi balsa yo me iré a naufragar»

El siete del siete a las siete te espero en el bar del Hoochie-Coochie man

Para olvidar el chocolate caliente o solamente para mirar

Porque para naufragar no vinimos y prefiero nunca naufragar

Y el Pasodoble «De los amigos ausentes» recién acaba de empezar

Son las siete y la tarde promete te espero en el Tercio de matar

Mijn kamer is vlakbij de rivier

Maar het geluid van de zee is te horen

Om schipbreuk te lijden is het koud

En ik zou liever nooit schipbreuk lijden

En de Pasodoble-Punky waarschuwt dat het middelste derde deel gaat beginnen

Om negen uur, als het niet regent, wacht ik op je in een bar om het te vergeten

Toen we voor het laatst in Afrika waren

Het werd licht en we brachten warme chocolademelk mee

Waar er weinig verschil is tussen de verkoper en de klant

Mijn laatste doemdagontbijt werd afgevuurd

Met een worstspecialist in Fiat Uno die ik van mijn leven nooit meer heb gezien

De Pasodoble-Noble landt toen het middelste derde derde begon

Om negen uur, als het niet regent, wacht ik om elf uur op je om schipbreuk te lijden

De wereld was, maar het is wat het is en "het zal altijd onzin zijn"

De mangotango valt uit de toon, maar de guillotine heeft het in de gaten gehouden

Arme Tanguito als de bandoneons geen longen hebben willen ze niet spelen

Net toen de Pasodoble-Vieja was "Het is beter om te lachen dan te huilen"

En I See-Double vervormt «Met mijn vlot ga ik naar schipbreuk»

Op zeven van zeven tot zeven wacht ik op je aan de bar van de Hoochie-Coochie man

Om de warme chocolademelk te vergeten of gewoon om te kijken

Omdat we niet naar schipbreuk zijn gekomen en ik liever nooit schipbreuk wil hebben

En de Pasodoble «Van afwezige vrienden» is nog maar net begonnen

Het is zeven uur en de middag belooft dat ik op je zal wachten bij de Tercio de Matar