El camino entero - Andrés Calamaro

Pronto voy a estar pidiendo

O buscando en un cajón

Evitando seguir pensando como quiero y compro

Y pensar que alguna vez fue igual

Es una forma de empezar el día como cualquier otra

Es nada más que hipnotizar el freno, pero sin coche

El coche es la noche o buscar en la otra parte del día que

No es el día

Poesía, olvidarse de sufrir o no dormir

Solamente sucede tan de repente

Un estado de la mente

De lamentos y descubrimientos

Un recuerdo para los que ya no están en ese barrio

De nausea oxidada, del sexo pasajero, del viajero, de los

Días interminables

Pero tenemos muchos amigos

Finalmente, nadie va a recorrer conmigo el camino entero

Conmigo el camino entero

El viaje del viajero

Tengo los ojos abiertos

Binnenkort zal ik het vragen

Of in een la kijken

Vermijden om te blijven denken hoe ik wil en kopen

En dan te bedenken dat het ooit hetzelfde was

Het is een manier om de dag te beginnen zoals elke andere

Het is niets meer dan de rem hypnotiseren, maar dan zonder auto

De auto is de nacht of kijk naar het andere deel van de dag dat

het is niet de dag

Poëzie, vergeten te lijden of niet te slapen

Het gebeurt gewoon zo plotseling

Een manier van denken

Van spijt en ontdekkingen

Een herinnering voor degenen die niet meer in die buurt zijn

Van roestige misselijkheid, van voorbijgaande seks, van de reiziger, van de

eindeloze dagen

Maar we hebben veel vrienden

Eindelijk, niemand gaat de hele weg met me meelopen

met mij de hele weg

De reis van de reiziger

mijn ogen zijn open