Corte de huracán - Andrés Calamaro

Otra vez el huracán conoce su conciencia

Como le pasó a Juan

El super «qué dirán», la culpa destilada en cubas de roble

Y las palabritas que ahora resultan demasiado nobles

Y el dedo que lo acusa, todo es al pedo

Cómo preparar una confesión si sólo fue animalización

Somos resultado de la suma de sangre y espuma

De las ganas contenidas de garchar de nuestros anteriores

¿Qué honores esperan los animales

Al hacerse cargo del asco de la sociedad?

De lo más prohibido

Nadie los va a aplaudir

Ojalá los ensucie el olvido

Se dan cuenta, pero prefieren reír que llorar

Sacar pecho de vampiro, o pegarse un tiro, o no, o no…

Debe ser el corte, ese nuevo corte careta

Debe ser la anfeta

Una conveniente conclusión

Para una canción

Opnieuw kent de orkaan zijn geweten

Hoe het met Juan gebeurde

De super «wat zullen ze zeggen», de schuld gedestilleerd in eiken vaten

En de kleine woorden die nu te nobel zijn

En de vinger die hem beschuldigt, alles is te laat

Hoe een bekentenis voor te bereiden als het slechts verdierlijking was?

Wij zijn het resultaat van de som van bloed en schuim

Van het onderdrukte verlangen om aan te haken van onze vorige

Welke onderscheidingen verwachten de dieren?

Door de walging van de samenleving op zich te nemen?

van de meest verboden

Niemand gaat ze applaudisseren

Ik hoop dat de vergetelheid ze vervuilt

Ze beseffen het, maar ze lachen liever dan huilen

Steek een vampierkist uit, of schiet jezelf neer, of niet, of niet...

Het moet de snee zijn, die nieuwe maskersnede

Het moet de snelheid zijn

Een handige conclusie

voor een liedje