Clonazepán y circo - Andrés Calamaro

Perdimos estabilidad

No sabemos de que lado

Vamos a quedar parados

Se agotó lo natural

Mentimos una vez más

No cantamos la verdad

En nuestra vida real

Siempre fuimos decadentes

Tuvimos la libertad

Apretada entre los dientes

Alguien cantó no va más

Con los párpados pegados

Por un sueño postergado

Nos cansamos de luchar

Demasiada camiseta

Y cada vez menos gambeta

La sonrisa cuesta más

De que país estoy hablando

Las neuronas van marchando

Mucho traje de fajina

Y con el precio que tiene

Éste lugar me conviene

Gente fina, delincuente

Algunos ya diputados

Y brindo por nosotros

Dos tarados que les pagamos

Antes pelo, ahora gente

Antes lucha ahora circo

Antes pán, ahora clonazepán

Pastillas la última esperanza negra

Podés pedirle pastillas a tu suegra

No me digas la verdad, no me mientas

Ya me dí cuenta que no es lo que era

De eso se dá cuenta cualquiera

Antes o después de las rosas

Ves a travéz de las cosas

We verloren de stabiliteit

We weten niet aan welke kant

we gaan stil staan

Het natuurlijke was uitgeput

We liegen nog een keer

We zingen niet de waarheid

in ons echte leven

We waren altijd decadent

we hadden de vrijheid

tussen de tanden geklemd

iemand zong niet meer

Met gelijmde oogleden

Voor een uitgestelde droom

we worden moe van het vechten

te veel t-shirt

En steeds minder gambeta

glimlach kost meer

Over welk land heb ik het?

Neuronen gaan marcheren

Veel fajina-pakken

En met de prijs die het heeft

deze plek past bij mij

fijne mensen, delinquent

Sommige al afgevaardigden

en ik proost op ons

Twee idioten die we ze betaalden

Voor haar, nu mensen

Voor gevecht nu circus

Voor brood, nu clonazepam

Pillen de laatste zwarte hoop

Je kunt je schoonmoeder om pillen vragen

Vertel me niet de waarheid, lieg niet tegen me

Ik realiseerde me al dat het niet is wat het was

Iedereen realiseert zich dat

Voor of na de rozen

Je doorziet dingen