Heaven by Seven - Anders Osborne

I recall a time, my friend

When nothing seemed to have an end

And time was only something to forget

The grass was so much greener and

The sun always shone warmer then

No rain will ever once again fall so wet

And everything was given to us

We only paid for the down town bus

And i lend myself a buck one time

So i could thank my self for being kind

Oh oooo

Now the world appears to shrink

At least inside our heads, i think

We’re running but we’re never getting no where

We learn to love our own disguise

But not to stop when the soul cries

We’re too busy running so we don’t care

We all want to go to heaven

I hope i make it there by 7 pm

And when we get to paradise

We can toast with jesus christ

Oh oooo

Ik herinner me een tijd, mijn vriend

Toen niets een einde leek te hebben

En tijd was alleen iets om te vergeten

Het gras was zoveel groener en

De zon scheen toen altijd warmer

Er zal nooit meer regen zo nat vallen

En alles is aan ons gegeven

We betaalden alleen voor de stadsbus

En ik leen mezelf een keer geld

Dus ik zou mezelf kunnen bedanken dat ik aardig was

Oh oooo

Nu lijkt de wereld te krimpen

In ieder geval in ons hoofd, denk ik

We rennen, maar we komen nergens

We leren van onze eigen vermomming te houden

Maar niet om te stoppen wanneer de ziel huilt

We hebben het te druk met hardlopen, dus het maakt ons niet uit

We willen allemaal naar de hemel gaan

Ik hoop dat ik er voor 19.00 uur ben

En als we in het paradijs komen

We kunnen proosten met Jezus Christus

Oh oooo