Sleeping Princess Of The Arges - Ancient

Tonight the moon is full in the land beyond the forest.

The howling of

Wallachian wolves, a serenade to the dreariest soul

I’m alone, within the confines of my barren home bereaved, left behind

Grieving for the one, my ashen bride

A host of ravens hover from majestic winter mountains.

Into my ears they

Whisper, a sullen song of melancholy

Five hundred years have passed since the flowers blossomed.

Green meadows

Now benighted and shadows embrace the frozen sun

I’m alone

«I remember the glorious storms, the wrath of the heavens upon the shores

The erotic winds and their symphonies, resounding above the elegant trees

I remember the nights spent in thine arms, while making dark love with

Bestial charm.

A setting provided with incessant rain, sipping the blood

From each others veins.»

As mist, I travel the dismal skies, feeding, my ravenous appetite

Dreaming, of candles and gleaming stars.

Bleeding, from my lovelorn scars

Once I was a blissful delighted man, residing over a splendid land.

Now a

Beast of nocturnal guise, bent to cease my immortal life

«I am longing to touch thee, my love, to bake in the warmth of the skies

Above.

Marveled by landscapes so picturesque with the nestled brow on my

Nurturing breast.

I yearn to taste the sweet tongue of thy kiss, to dance

In the halls of the fiery abyss.

Vanquish thy curse and come set me free

Awake me, my darling, from my tortured sleep.»

As mist, I travel the dismal skies, feeding, my ravenous appetite

Dreaming, of candles and gleaming stars.

Bleeding, from my lovelorn scars

Once I was a blissful delighted man, residing over a splendid land.

Now a

Beast of nocturnal guise, bent to cease my immortal life

«Through ethereal dreams I convoke to thee like a gentle breeze upon a

Reposing sea.

Let my waves wash away thy grief, and convey thy shadowless

Soul back to me.»

I’ve renounced the ways of christ.

I’ve spat on his throne and scoffed at

His lies.

I’ll install a new kingdom to which there will be everlasting

Indulgence for you and me

Soon we shall stroll through the spellbinding mark.

My time has come to

Relinquish this earth, with cascading tears of horizons unseen, I’ll be

Reunited with my pallid queen

«Through ethereal dreams»

Together we’ll drink to our undying love.

Absinthe shall lift us on the

Wings of a dove, and transport us to places beyond our dreams, where

Graceful nymphs dominate the scene

And so I forsake my ancient abode.

My calamitous fable of woe unfolds with

Valor, I face the sweltering sun.

In thy pale reflection of death, we are

Alone

(Solo: Jesus Christ!)

Vannacht is de maan vol in het land achter het bos.

het gehuil van

Walachijse wolven, een serenade voor de meest sombere ziel

Ik ben alleen, binnen de grenzen van mijn onvruchtbare huis beroofd, achtergelaten

Treurend om die ene, mijn asgrauwe bruid

Een groot aantal raven zweeft vanuit majestueuze winterbergen.

In mijn oren ze

Whisper, een nors lied van melancholie

Vijfhonderd jaar zijn verstreken sinds de bloemen bloeiden.

Groene weiden

Nu onachtzaam en schaduwen omarmen de bevroren zon

Ik ben alleen

«Ik herinner me de glorieuze stormen, de toorn van de hemel op de kusten»

De erotische winden en hun symfonieën, weergalmend boven de elegante bomen

Ik herinner me de nachten doorgebracht in je armen, terwijl ik donkere liefde bedrijven met

Dierlijke charme.

Een setting voorzien van onophoudelijke regen, nippend aan het bloed

Uit elkaars aderen.»

Als mist reis ik door de sombere luchten, etend, mijn vraatzuchtige eetlust

Dromen, van kaarsen en fonkelende sterren.

Bloeden, van mijn verliefde littekens

Ooit was ik een gelukzalige, opgetogen man, woonachtig op een prachtig land.

nu een

Beest met een nachtelijke gedaante, gebogen om mijn onsterfelijke leven te beëindigen

«Ik verlang ernaar je aan te raken, mijn liefste, om te bakken in de warmte van de lucht

Boven.

Bewonderd door landschappen die zo pittoresk zijn met het genestelde voorhoofd op mijn

Verzorgende borst.

Ik verlang ernaar om de zoete tong van je kus te proeven, om te dansen

In de gangen van de vurige afgrond.

Overwin uw vloek en kom, bevrijd mij

Maak me wakker, mijn schat, uit mijn gekwelde slaap.»

Als mist reis ik door de sombere luchten, etend, mijn vraatzuchtige eetlust

Dromen, van kaarsen en fonkelende sterren.

Bloeden, van mijn verliefde littekens

Ooit was ik een gelukzalige, opgetogen man, woonachtig op een prachtig land.

nu een

Beest met een nachtelijke gedaante, gebogen om mijn onsterfelijke leven te beëindigen

«Door etherische dromen roep ik tot u als een zacht briesje op een

Rustgevende zee.

Laat mijn golven uw verdriet wegspoelen en uw schaduwloosheid overbrengen

Ziel terug naar mij.»

Ik heb afstand gedaan van de wegen van Christus.

Ik heb op zijn troon gespuugd en uitgelachen om

Zijn leugens.

Ik zal een nieuw koninkrijk installeren dat eeuwig zal zijn

Verwennerij voor jou en mij

Binnenkort zullen we door het betoverende teken wandelen.

Mijn tijd is gekomen om

Geef deze aarde op, met stromende tranen van onzichtbare horizonten, ik zal zijn

Herenigd met mijn bleke koningin

«Door etherische dromen»

Samen drinken we op onze eeuwige liefde.

Absint zal ons optillen op de

Vleugels van een duif, en vervoer ons naar plaatsen buiten onze dromen, waar:

Sierlijke nimfen domineren het tafereel

En dus verlaat ik mijn oude verblijfplaats.

Mijn rampzalige fabel van wee ontvouwt zich met

Moed, ik sta oog in oog met de zinderende zon.

In uw bleke weerspiegeling van de dood, zijn we

Alleen

(Solo: Jezus Christus!)