Fuel The Flames - Ancient

Year upon year, month after month;

Consumed and confused I was, lonely, hoping

To find out a way, a cure for the pain

Relief from that ice-casted, life of, yearning

Fuel the flames of desire;

Tore out the chains round my heart;

Faught the cancer within me

Which no longer tears me apart!

No reason to live, no reason to give;

A sense to my days which grew, empty, craving

The ghosts of the past, kept haunting my mind

As time froze in misty grey glass made, paintings

What can be done, how would you feel;

Unworthy of destiny’s grace and mercy;

No thumbs up for me, a fate sealed ivy;

I no longer searched for what would have, saved me

Fuel the flames of desire;

Tore out the chains round my heart;

Faught the cancer within me

Which no longer tears me apart!

Like an oxidized Midas, a scalp less, Samson

Cold and tormented, drained of life feeding strength;

Hope was so distant, feeble and dormant

Colour blind existence, pessimistic persistence

Good things come to those who wait, conventional wisdom, believe in fate;

But the truth of what’s Ancient returns, dominant in it’s truth,

we’re all bound to see!

One cold summer’s day, like under a spell, a twine made of chance,

no one can tell

She came to me, like light through that glass, dried up the mist,

chased away the past;

The colours returned, awoken at last, night turned to day and slow turned so

fast

Had I finally found, the essence in life, returned from hell, alive at last!

A magic within, regenerating force;

My wounds began to heal, my mind, to feel;

Warmth re-gained control, through all of my soul;

Whom I thought could not be, had spoken to me…

The force in her eyes: live don’t let die

Live don’t let die for a zestful, being;

As deep as was pain, transformed into love

Her magic embraced me and fueled my flames

You fuel the flames of desire;

Tore out the chains round my heart;

Faught the cancer within me

Which no longer tears me apart!

My life now has changed, no longer feel pain;

As summers grow longer and so much stronger;

For now I believe that each one will be;

Sooner or later awakened!

As lifeblood to me, what I couldn’t see;

A true gift from life which I cherish, shelter;

Important to me, like water to sea;

She houses the spark to ignite my spirit

I’ll fuel your flames of desire;

Dry, all your tears;

Hold your hand as you did;

…time after time!

Jaar na jaar, maand na maand;

Verteerd en verward was ik, eenzaam, hopend

Om een ​​manier te vinden, een remedie voor de pijn

Verlossing van dat met ijs gegoten, leven van, verlangen

Voed de vlammen van verlangen;

scheurde de kettingen om mijn hart uit;

Vecht tegen de kanker in mij

Wat me niet langer uit elkaar scheurt!

Geen reden om te leven, geen reden om te geven;

Een gevoel voor mijn dagen die groeiden, leeg waren, hunkerend

De geesten van het verleden bleven door mijn hoofd spoken

Terwijl de tijd bevroor in mistig grijs glas gemaakt, werden schilderijen

Wat kan er gedaan worden, hoe zou je je voelen;

De genade en barmhartigheid van het lot onwaardig;

Geen duim omhoog voor mij, een door het lot verzegelde klimop;

Ik heb niet langer gezocht naar wat me zou hebben gered

Voed de vlammen van verlangen;

scheurde de kettingen om mijn hart uit;

Vecht tegen de kanker in mij

Wat me niet langer uit elkaar scheurt!

Als een geoxideerde Midas, een hoofdhuid minder, Samson

Koud en gekweld, ontdaan van levensvoedende kracht;

Hoop was zo ver, zwak en slapend

Kleurenblind bestaan, pessimistische volharding

Goede dingen komen naar degenen die wachten, conventionele wijsheid, geloven in het lot;

Maar de waarheid van wat oud is keert terug, dominant in zijn waarheid,

we gaan het allemaal zien!

Op een koude zomerdag, als in een betovering, een touw gemaakt van toeval,

niemand kan het vertellen

Ze kwam naar me toe, als licht door dat glas, droogde de mist op,

het verleden verjaagd;

De kleuren keerden terug, eindelijk gewekt, de nacht veranderde in dag en langzaam veranderde dus

snel

Had ik eindelijk gevonden, de essentie van het leven, teruggekeerd uit de hel, eindelijk levend!

Een magische innerlijke, regenererende kracht;

Mijn wonden begonnen te genezen, mijn geest te voelen;

Warmte kreeg weer controle, door heel mijn ziel;

Van wie ik dacht dat het niet kon, had met me gesproken...

De kracht in haar ogen: leef, laat niet sterven

Leef, laat niet sterven voor een pittig wezen;

Zo diep als pijn was, getransformeerd in liefde

Haar magie omhelsde me en voedde mijn vlammen

Je voedt de vlammen van verlangen;

scheurde de kettingen om mijn hart uit;

Vecht tegen de kanker in mij

Wat me niet langer uit elkaar scheurt!

Mijn leven is nu veranderd, ik voel geen pijn meer;

Naarmate de zomers langer en zoveel sterker worden;

Voor nu geloof ik dat ze allemaal zullen zijn;

Vroeg of laat ontwaakt!

Als levensader voor mij, wat ik niet kon zien;

Een waar geschenk uit het leven dat ik koester, beschutting;

Belangrijk voor mij, zoals water tot zee;

Ze herbergt de vonk om mijn geest te ontsteken

ik zal je verlangens aanwakkeren;

Droog, al je tranen;

Houd je hand vast zoals je deed;

…keer op keer!