The Sea & The Shore - Amy Speace

Said the Sea to the Shore when the evening tide came in

«I am here to tell you tales of where I’ve been

In the shells I’ve whispered my love songs in secret rhyme

And left them at your door for you to find

Tempered the force of my waves when your Gods would roar

And took care of the ships full of men that you sent off to war

I’ve longed for you for so long» said the Sea to the Shore

Said the Shore to the Sea «You left me here too long

I was promised to the moon while you were gone

He waited until the brightest night

To demand my hand under his fullest light

And promised he’d always stay and watch over me

Oh why did you wait 'til now» said the Shore to the Sea

Said the Sea to the Shore «I swore I’d return

And here I am with all that I have learned

I can hold you now with arms of foam and spray

Touching you at the coming of dusk and the breaking of day

Smoothing out the folds on every stone»

Said the Sea to the Shore «don't leave me here alone»

Said the Shore to the Sea «You've said all these things before

And I tell you I can’t hear them anymore

Oh there was a time once I’d have given in

I’d hear your savage white caps rolling in

Your troughs would come up slow beneath my chin

Your mist would kiss me softly on my skin

Leaving the salty trails where you had been

My legs would give out in your undertow

Oh but Sea that was a long long time ago»

So the Sea took one last look and turned away

And the Shore was more than strong enough to stay

And castles melted back into the sand

Driftwood drifted up onto the land

Rocks rose up proud in shinny skin

Shells began their gossiping again

Zei de zee tegen de kust toen het avondtij kwam

"Ik ben hier om je verhalen te vertellen over waar ik ben geweest"

In de schelpen heb ik mijn liefdesliedjes in geheim rijm gefluisterd

En heb ze bij je deur achtergelaten zodat je ze kunt vinden

Tempereerde de kracht van mijn golven wanneer je goden zouden brullen

En zorgde voor de schepen vol mannen die je naar de oorlog stuurde

Ik heb zo lang naar je verlangd', zei de zee tot de kust

Zei de kust naar de zee «Je liet me hier te lang achter»

Ik was beloofd aan de maan terwijl je weg was

Hij wachtte tot de helderste nacht

Om mijn hand te eisen onder zijn volle licht

En beloofde dat hij altijd zou blijven en over me zou waken

Oh waarom heb je tot nu gewacht, zei de Kust tegen de Zee?

Zei de zee tot de kust «Ik had gezworen dat ik zou terugkeren»

En hier ben ik met alles wat ik heb geleerd

Ik kan je nu vasthouden met armen van schuim en spray

Je aanraken bij het vallen van de schemering en het aanbreken van de dag

De plooien op elke steen gladstrijken»

Zei de zee tegen de kust «laat me hier niet alleen achter»

Zei de kust tegen de zee «Je hebt al deze dingen eerder gezegd»

En ik zeg je dat ik ze niet meer kan horen

Oh, er was een keer dat ik had toegegeven

Ik zou je woeste witte mutsen horen binnenrollen

Je troggen zouden langzaam onder mijn kin omhoog komen

Je mist zou me zacht kussen op mijn huid

De zoute paden verlaten waar je was geweest

Mijn benen zouden het begeven in je onderstroom

Oh, maar Zee, dat is lang geleden»

Dus de zee wierp nog een laatste blik en wendde zich af

En de kust was meer dan sterk genoeg om te blijven

En kastelen smolten terug in het zand

Drijfhout dreef het land op

Rotsen rezen trots op in een glanzende huid

Shells begonnen weer te roddelen