Haven't Learned a Thing - Amy Speace

I have failed and I have fallen, cried till I was bawling

Been down so low my face was on the tiles

Where the cold against my lips, hollow like your kiss

Was empty as a North Dakota mile

I tried leaving without losing but the hardest part was choosing

Which direction I would run when I was free

And the only thing I’ve learned is that I haven’t learned a thing

I’ve drank one too many glasses, I’ve been bruised and I’ve been battered

By mistakes I never bothered to avoid

And friends who tried to offer advice I never followed

Grew tired of watching all that I’d destroyed

So I faked my best foot forward, while sneaking backwards toward

The center where the truth wouldn’t sting

And the only thing I’ve learned is that I haven’t learned a thing

We live we yearn we flame we burn we cry

We crawl we run we reach to touch the sky

And though our wings are made of wax

We try to fly too close to the light

Trying to get it right

You stood there like a stoic and I felt so claustrophobic

Wishing you’d give me a reason not to leave

Your silence closed in tighter and I felt like an outsider

In the home that was my haven all those years

But I knew that I was certain, like the dropping of a curtain

When I saw you’d taken off that ring

Guess the only thing I’ve learned is that I haven’t learned a thing

I have failed and I have fallen, cried till I was crawling

Been running for so long that I believed

That the thin ice where I landed was steadier than where I’d been

And now I’m not sure what’s in front of me

But in the falling and the flying and the living and the dying

Is how we carve our names inside this dream

The only thing I’ve learned is that I haven’t learned a thing

Maybe the only thing to learn is that you never learn a thing

Ik heb gefaald en ik ben gevallen, heb gehuild tot ik brulde

Zo laag gelegen dat mijn gezicht op de tegels stond

Waar de kou tegen mijn lippen, hol als je kus

Was leeg als een North Dakota-mijl

Ik probeerde te vertrekken zonder te verliezen, maar het moeilijkste was kiezen

Welke kant ik op zou rennen als ik vrij was

En het enige dat ik heb geleerd, is dat ik niets heb geleerd

Ik heb een glazen te veel gedronken, ik ben gekneusd en ik ben mishandeld

Door fouten heb ik nooit de moeite genomen om te vermijden

En vrienden die advies probeerden te geven dat ik nooit heb opgevolgd

Ik werd moe van het kijken naar alles wat ik had vernietigd

Dus ik deed alsof mijn beste beentje naar voren schoof, terwijl ik achteruit sluip naar

Het centrum waar de waarheid niet zou steken

En het enige dat ik heb geleerd, is dat ik niets heb geleerd

We leven we verlangen we vlammen we branden we huilen

We kruipen we rennen we reiken om de lucht te raken

En hoewel onze vleugels van was zijn gemaakt

We proberen te dicht bij het licht te vliegen

Proberen om het goed te doen

Je stond daar als een stoïcijn en ik voelde me zo claustrofobisch

Ik wou dat je me een reden zou geven om niet te vertrekken

Je stilte sloot dichterbij en ik voelde me een buitenstaander

In het huis dat al die jaren mijn toevluchtsoord was

Maar ik wist dat ik zeker was, zoals het vallen van een gordijn

Toen ik zag dat je die ring had afgedaan

Ik denk dat het enige dat ik heb geleerd, is dat ik niets heb geleerd

Ik heb gefaald en ik ben gevallen, heb gehuild tot ik kroop

Ik ren al zo lang dat ik geloofde

Dat het dunne ijs waar ik belandde stabieler was dan waar ik was geweest

En nu weet ik niet zeker wat er voor me staat

Maar in de vallende en de vliegende en de levenden en de stervende

Is hoe we onze namen in deze droom kerven

Het enige dat ik heb geleerd, is dat ik niets heb geleerd

Misschien is het enige dat je moet leren, dat je nooit iets leert