Desierto - Amanda Miguel

Trato de olvidarte

trato y te recuerdo más

sigues en mi sangre

ardiendo como enfermedad

Los recuerdos vienen a mi mente

y duelen porque ya no estás

dime si esto no era eterno

dime ¿porque diablos te dejaste amar?

Nadie tiene tu voz

nadie tiene tu piel

nadie tiene tu olor

nadie llora por mí…

nadie me hace el amor

como tú…por amor

¿Como tú olvidaste pronto

y no lo logro yo?

¿Como es que ese amor inmenso

ya se te acabo?

¿Donde esta el secreto de olvidar

de pronto lo que ayer se amó?

¿Donde esta la llave

de cerrar la puerta de mi corazón?

Nadie tiene tu voz

nadie tiene tu piel

nadie tiene tu olor

nadie llora por mí…

yo no puedo olvidar

tu mirada marrón

Trato de olvidarte

trato y te recuerdo más

sigues en mi sangre

ardiendo como enfermedad…

Ik probeer je te vergeten

Ik behandel en ik onthoud je meer

je zit nog steeds in mijn bloed

brandend als een ziekte

herinneringen komen in me op

en ze doen pijn omdat je er niet meer bent

vertel me of dit niet eeuwig was?

vertel me waarom heb je jezelf laten liefhebben?

niemand heeft jouw stem

niemand heeft jouw huid

niemand heeft jouw geur

niemand huilt om mij...

niemand bedrijft de liefde met mij

zoals jij... voor de liefde

Hoe ben je het snel vergeten

en ik kan het niet?

Hoe komt het dat deze immense liefde?

Is het voorbij voor jou?

Waar is het geheim van vergeten?

wat was er gisteren zo geliefd?

Waar is de sleutel

om de deur van mijn hart te sluiten?

niemand heeft jouw stem

niemand heeft jouw huid

niemand heeft jouw geur

niemand huilt om mij...

Ik kan het niet vergeten

je bruine ogen

Ik probeer je te vergeten

Ik behandel en ik onthoud je meer

je zit nog steeds in mijn bloed

brandend als een ziekte...